Volvo Museum - deel 3

En de rondleiding gaat verder. Derde en laatste deel van de tour.

Zoals reeds geschreven doet Volvo meer dan auto's maken. Ook boot- en vliegtuigmotoren, trucks en graafmachines rollen van de productielijnen.

1 truck in het bijzonder is de moeite om te vermelden. "The Wild Viking". Het is een truck gemaakt voor races en eigenlijk is het ook wel een promotiestunt. Hij staat nu veilig te 'blinken' in het museum. Het object van mannelijke bewondering.

Enkele bijzonderheden:
- van 0 tot 100 km/u in 4,2 seconden
- 1600 pk
- 240 km/u topsnelheid


Op YouTube kan je trouwens ook een paar indrukwekkende Volvo reclamespots terugvinden.
Niet getrukeerd, maar wel met trucks ;-)

Ballerina stunt Volvo commercial

Jean Claude Van Damme epic split Volvo commercial
(en de trucks rijden achteruit!)

Falun rood

Falun rood is een kleur van verf die in Scandinavië al eeuwen wordt gebruikt om huizen, schuren, boerderijen en vakantiehuisjes te schilderen. Een van de hoofdbestanddelen wordt gewonnen in kopermijnen in heel Zweden, waarvan de meest bekende de Falunmijn in Dalarna is. Vandaar de naam 'Falun-rood'.

De geschiedenis gaat terug tot in de 16de eeuw. De kleur was toen een teken van aanzien en welvaart. Het was een poging om het uitzicht van rode bakstenen gebouwen uit de rest van de grote steden van Europa te kopiëren.

De reden waarom de kleur tot op de dag van vandaag populair blijft is omdat de verf bestanddelen bevat die het hout goed bewaren. De poriën van het hout blijven open, dus vocht kan naar binnen, maar het wordt ook weer zeer snel afgestoten waardoor rotting wordt tegengegaan. Er zijn zelfs gevallen van 100 jaar oude rode huizen waarvan de verf nog steeds in goede staat is.

Er is geen vaste kleurcode voor het Falun rood. Het pigment van de verf wordt gebrand door professionele firma's. Omdat elke batch origineel is en er enig kleurverschil kan opzitten, wordt voor de zekerheid voor het schilderen van elke zijde van een huis een nieuwe batch gebruikt.

Ook in Finland is het een populaire kleur. Er is zelfs een Fins gezegde "Een rood huis met een aardappelveld naast". Wat zoveel betekent als de ultieme droom = het hebben van een eigen huis met eigen voedselvoorziening.

En de Zweedse droom is het hebben van een rood vakantiehuisje op 'den buiten'.

Volvo Museum - deel 2

Deel 2 van de toer door het Volvo museum.
Gelukkig hadden we een zeer enthousiaste Zweedse gids die alles met handen en voeten uitlegde waardoor we toch hier en daar begrepen waarover het ging. En de Engelse informatiepanelen verspreid over het museum hielpen ook natuurlijk.

http://www.volvomuseum.com/

Als je een vrouw bent staat een bezoek aan een automuseum misschien niet zo hoog op je verlanglijstje. Maar het is best eens leuk een paar uurtjes in het Volvo museum door te brengen. En als je houdt van vintage ben je helemaal aan het goede adres. Er staan voor fortuinen aan oldtimers, te beginnen met een van de eerste modellen uit 1927. De kwaliteit en afwerking zijn indrukwekkend. Je ziet dat er veel vakmanschap aan te pas is gekomen. Houten wielspaken - waar vindt je die nog de dag van vandaag?

Ook het Volvo logo is over de loop van de jaren veranderd. Het logo dat nu gebruikt wordt is het symbool voor ijzer. Ik heb altijd gedacht dat het een symbool voor mannelijkheid was - pijl die omhoog wijst. En dat is ook juist. Want het symbool voor mannelijkheid en ijzer is hetzelfde. Het symbool voor vrouwelijkheid, kruis naar beneden, is ook het symbool voor koper.

De Zweedse maten

Als ronde en gezonde Vlaamse is het wel leuk om te zien dat de vrouwen hier niet allemaal pannenlatten zijn (zoals in China).

De doorsnee Zweedse heeft heupen, billen en wat zwaardere bovenbenen. Met andere woorden; een vrouw is hier een vrouw. Ook in de reclamewereld wordt hier gewerkt met 'normale vrouwen'. Op straat is het niet ongewoon een reclamepaneel met een wat molligere vrouw te zien.

Hiernaast een foto van paspoppen die in de Zweedse winkels worden gebruikt. De voorste pop heeft een grotere maat (42-44). Maar waarschijnlijk zijn er veel meer vrouwen die zich daarmee associëren dan met de achterste paspoppen.

Het is een foto die op internet al miljoenen views heeft gehad en door de Vrouwenrechten-organisatie  werd gebruikt op hun website.

Kunnen we in België nog een lesje van leren.

Alle eendjes zwemmen in het water

En ganzen zwemmen ook in het water. We hebben hier nieuwe vriendjes gemaakt met een ganzenfamilie - 2 ouders en 3 bijna volgroeide jongen. Ze leven in een meertje in de beurt. Het is de ideale stopplaats tijdens een jogging (vlak na een serieuze helling). Er staan bankjes dus perfect om even uit te blazen en in het zonnetje te zitten.
Van zodra je er zit krijgen alle eenden en ganzen op het meer een groen signaal en komen ze rustig naar je toegezwommen. Vervolgens waggelen ze aan land en komen rond je aan het gras plukken in de hoop een stukje brood te krijgen. Zo moet Noach zich gevoeld hebben toen alle dieren naar hem toekwamen om in de ark te gaan :-).

We did it!

Yes, we did it! Wat hoog op het integratielijstje stond kunnen we nu afvinken. We kunnen ons nu rekenen bij de harde doorwinterde Zweden. Vikingbloed stroomt door onze aderen! De wilde baren zijn getemd.
Want,
we hebben, ...
.....
Gezwommen in de Zweedse zee!

Ok, het is eind augustus, het zeewater is al wat warmer en deze week is het echt super heerlijk warm zomerweer. Maar toch. Er waren niet te veel medekandidaten zoals je op de foto's kan zien.

En ja, het is ik!

En alle andere Zweden lagen op de rotsen in het zonnetje. 

Rond iets na 5 waren we ter plaatse. En nadat we een leuk plaatsje hadden ingenomen kwam er algauw meer volk toe. 'Nog effe een strandje na het werk en voor het avondeten' was ons - en hun - idee.

De locatie is een verborgen stukje strand tussen Tumlehed en Silvik. Ik ben er letterlijk op gelopen tijdens het verkennen van een trail. Het pad kwam erop uit. Van thuis tot op het strand is het 4 km lopen.
We ontdekken hier nog steeds leuke plekjes. En steeds op enkele kilometers van huis.

Volvo Museum - deel 1

Veel goede ideeën zijn tot stand gekomen tijdens een babbel aan de toog met een frisse pint bier erbij. Bij Volvo is dat niet anders. In 1924 hadden 2 slimme kerels - Assar Gabrielsson en Gustaf Larson het idee om Zweedse auto's te maken. Ze hadden beiden voor SKF gewerkt - een fabrikant van oa kogellagers. SKF bestaat nog steeds en is tot op de dag van vandaag leverancier bij Volvo.

In het begin heeft SKF zowel financieel als functioneel bijgedragen. De naam Volvo, komt van het Latijn en betekend "ik rol". Initieel (1915) had SKF een patent op deze naam. Wegens het rollen van de kogellagers was de naam goed gekozen, maar het was ook wel passend voor een naam als automerk. Dus mochten Assar en Gustaf deze naam overnemen.


In 1927 "rolde" de eerste auto van de fabriekslijn. De locatie was toen al Gothenburg, Hisingen.

Volvo doet veel meer dan enkel auto's maken. Sinds 1927 is Volvo uitgegroeid van een kleine lokale industrie tot een van 's werelds grootste producenten van zware trucks, bussen, grondverzetmachines, scheeps- en industriemotoren en onderdelen voor vliegtuigmotoren.

Volvo heeft meer dan 100.000 werknemers over heel de wereld, productie in 19 landen en verkoop in meer dan 180 landen.

http://www.volvogroup.com

SKF kogellager met de naam VOLVO

Gemaakt uit legoblokje

Kalas

Kalas is een Zweeds bedrijf dat sappen, soepen en crèmes produceert. Ik vind hun verpakkingen super leuk! En dat wou ik even delen;

Magic boy

Magic boy, niet de naam van een nieuw poetshulpmiddel, maar van het paard waar ik gisteren op heb gereden. Gelukkig had hij er wel zin in. Want Casper van vorige week was duidelijk nog in vakantiemodus.

Magic boy is 15 jaar en er werden vroeger wedstrijden met hem gereden. Zeer alert en opmerkzaam. Een oor naar Rebecca en 1 oor naar mij.

De paardjes op Bulycke worden goed verzorgd. Elk met hun eigen 'toiletzak' met borsteltjes. Een borsteltje voor het hoofd, een grove borstel voor het lichaam, en fijnere borstel voor het lichaam met borstelschraper, een hoefschraper. Alleen mascara en eyeliner ontbreken.

Met Magic boy ging het al een stuk beter. Rebecca heeft ons doen werken. Stappen - doorstappen - draf - stappen - stop - muizenstapjes - grote stappen - draf, enz, enz... En ondertussen ook nog sturen natuurlijk. Maar mijn paardje had er plezier in. Ik voelde mij ook wat zekerder. Tijdens draf had ik vorige keer met 1 hand mijn zadel vast maar nu heb ik volledig de teugels kunnen gebruiken. Mijn evenwicht was ook beter waardoor ik rechter zat en meer naar achter en dus geen schrik meer had om naar voren te vallen.

Morgenavond kan ik terug! Voor de groepslessen (in het Zweeds!). Hopelijk kan ik mee met de groep. De eerste 2 a 3 keer is altijd om te proberen of het niveau ok is. Ik kan nog altijd een privéles nemen om wat in te halen. Het is zijn geld waard; half uurtje voorbereiden en uitleg van alle mogelijke details, 3 kwartier les (alhoewel officieel maar half uur) en erna nog een half uurtje om af te tuigen, borstelen, klopjes op de schouder , en nababbelen (door mij) en knabbelen op verdiend hooi (door het paard).

Blauwe bessen crumble taart

Een no nonsense gerecht en super snel klaar. That's the way we like it!

Van het origineel recept heb ik altijd een beetje minder suiker genomen. Achteraf kan je er poedersuiker over strooien en slagroom en/of ijs bij serveren.

2 dl Griekse yoghurt

240 zelfrijzende bloem

90 gr suiker

100 ml olijfolie

4 eieren

350 gr blauwe bessen*

Voor de crumle:

100 gr bloem

50 gr boter

40 gr suiker

4 eetlepels amandelschaafsel

Eerst de crumble maken: 

de suiker en de bloem door elkaar mengen. Boter in kleine stukjes snijden en met de handen goed mengen tot er kleine klontertjes ontstaan. Amandelschaafsel mengen. Wegzetten in de frigo.

Taartbeslag:

Oven op 170 graden verwarmen. Het eiwit opkloppen. Eigeel toevoegen. Suiker, olie en yoghurt toevoegen. Bloem zeven en erbij doen.

Deeg in ingevette vorm of silicone vorm doen. Bessen erover. Crumble erover, en hup in de oven voor een uurtje. Je kan het fruit naar believen aanpassen.

* Zelfgeplukte bessen by the way. Ik weet niet hoe het met jullie is, maar ik had nog nooit van mijn leven een taart of cake gemaakt met zelfgeplukt fruit. Aangezien onze tuin en het bos rond ons letterlijk overwoekerd zijn door kleine bosbessenstruikjes, zou het echt zonde zijn de kleine blauwe besjes verloren te laten gaan. Al bij al toch nog een tijdrovend werkje om 350 gram te verzamelen. Je moet jezelf in allerlei bochten wringen, constant hurken, uitstekende takken ontwijken, af en toe een spagaat maken of half op een rots klimmen, want de beste en dikste besjes groeien natuurlijk altijd op de moeilijkste plaatsjes.

Recept terug te vinden op:

http://www.leukerecepten.nl/recepten/1045-blauwe-bessen-crumble-taart

Smakelijk!

Ps Volgende maand zijn de frambozenstruiken rijp ....

Trailrunning

Voor joggers is er hier geen gebrek aan looppaden. Maar het is zeer moeilijk om een horizontaal pad te vinden. Het gaat hier constant op en neer. Wat natuurlijk heel mooi is en afwisselende zichten geeft, maar je hartslag wel goed hoog houdt.
Eind oktober gaan we een weekje terug naar België, en breien we er een weekendje Ardennen aan. Zaterdag 24 oktober doen we mee aan de Beartrail.

Beartrail site

Dus dat stijgen en dalen hier komt goed van pas in onze training. Gisteren heb ik 10 km gelopen en mijn gemiddelde snelheid was 8,5km/u (wat niet snel is). Het was fantastisch goed weer en op de onverharde wegen ben ik op een uur tijd 2 mountainbikers, 2 joggers en 1 wandelaar tegengekomen. Je komt hier helemaal tot rust. Een paar weken geleden zijn we op hetzelfde pad 2 herten tegengekomen. Die zal je niet gauw ontmoeten in Sleidinge.

Kabouterland

Op een grote paddestoel,

vol met witte stippen....

Kabouterland bestaat echt. Het ligt op een paar kilometers van hier, in een plaatsje in het bos tussen de gehuchten Lilleby en Tumlehed. Een beetje verscholen tussen de rosten. De kleine kindjes gaan er naartoe wanneer ze groter worden om hun fopsteen aan de boom de hangen. Hier zeggen ze niet 'kabouterkand', maar 'tomteland'. Een tomte is een kabouter of elf. Goedaardig uiteraard.

 

En als je het niet geloofd moet je zelf maar komen kijken ...

Bulycke rijschool

Vandaag was het dan eindelijk zover! (knipoog aan collegaatje Greet! ;-)) Ik ben terug begonnen met paardrijden. De zomervakantie van de rijschool is gedaan. De paardjes zijn terug van hun verlof. Helemaal uitgerust. Alhoewel hun leven in en rond de rijschool ook paradijselijk is.

Rijschool Bulycke ligt op nog geen 2 km van hier. Dus op 10 minuutjes rijden met de fiets. En daarvoor moet ik langs velden en door een bos - de locatie kan alvast niet stuk. De manege ligt aan het eind van een doodlopende straat en is omgeven door rotsen en velden. Geen enkele auto te zien of te horen in de verre omtrek.

Om 4u had ik een half uurtje privéles, maar ik moest er een half uur op voorhand zijn om kennis te maken met het paard en op te tuigen. Dat kennismaken is vooral knabbelen op hooi door het paard Casper en borstelen van heel zijn romp en benen door mij - haha, good deal for him if you ask me. Rebecca was het meisje dat me begeleidde. Ze is 16 en rijdt al sinds ze 4 was. Ze heeft me getoond hoe alles werkt op de manege. Elk paard heeft zijn eigen zadel en zadeldeken en tuig. Alles is verzorgd en heeft zijn plaatsje. En ik hou van de sfeer die er hangt: helemaal niet posh, maar zeer down to earth. Paardrijden is in Zweden veel meer een sport voor iedereen en niet voor de happy few. Geen BMW's en Audi's op de parking hier. (Vooral Volvo's :-))

Rebecca heeft 45 minuten les gegeven en daarna kwam het aftuigen en borstelen en napraten met Casper. "Goed gedaan jongen", "flinke grote jongen" en meer van die dingen. Waarop Casper met zijn oren flapperde als respons. Na de les mocht hij op de weide voor de nacht. En daar was hij blij mee.

Woensdag volgt mijn 2e privéles en dan mag ik een groep hoger dan de beginnelingen.
Dus meer info volgt zeker nog.

Sail away!

Gisteren hebben we een boottocht gemaakt met Peter (collega B) en zijn vrouw Madeleine.

Om 11u zijn we hier vertrokken naar het haventje van Lilleby, waar Peter's boot ligt. Het is een kleine haven waar iedereen iedereen kent. Bijna elke Zweed hier heeft wel een bootje, of ouders met een bootje, of een buur of kennis met een bootje.

Na het overladen van al ons gerief (pick-nick voor 's middags, koffie, drank, 35 liter petroleum (tot 0,75 l na volledig opgebruikt!) en rugzakje met extra trui en zonnecrème) en het losmaken van de trossen, konden we eraan beginnen. We zijn met de klok mee rond heel Hisingen gevaren.

De noordoostelijke richting tot aan de splitsing naar Kungalv is heel mooi en landelijk. De koeien staan er te grazen tot aan de waterkant, geen omheiningen nodig. En massa's riet aan de kant.
Vanop het water hadden we een mooi zicht op de Bohusvesting. In de buurt ervan zijn we even aan de kant gegaan om onze lunch op te eten.

http://www.bohusfastning.com/en-GB

Erna kwam het minst mooie gedeelte van heel de rondvaart - het Gota kanaal. Ugly, to say the least. Zowel langs de linker als de rechteroever industrie (we hebben onder meer de achterkant van Ikea gezien). Ik zou er niet overboord willen gaan want wie weet wat er daar allemaal in het water wordt geloosd.

Maar uiteindelijk kwamen we langs het centrum van Goteburg en dat was wel een prachtig zicht. Oa op de Lipsticktower met de oude houten viermaster, het Operagebouw, de kranen in de havens, het reparagedok voor de schepen (niet meer in gebruik), de kraan van Eriksberg....

En onder de Alvsborgbrug waar we bijna elke dag overrijden, een totaal ander perspectief.

Terug op zee kom je van alles tegen: de lijnschepen van Stena die dagelijks naar Duitsland en Denemarken varen. En ook containerschepen ter grootte van een eiland. Heel indrukwekkend om daar in je mini bootje naast te varen. En die containers zijn allemaal volgeladen met consumptiegoederen. Wie weet, Chiquita bananen uit Columbia, rubberen badeendjes uit China, gekoelde chocolade vanuit België, Kambodjaanse tennisschoenen, .... om zo maar een paar dingen te noemen. En zeker ook heel veel zalm vanuit Noorwegen.

Alvsborg brug 

Eriksbergkraan (niet meer in gebruik)

Loskranen in de havens

Stena cruiseschip

Een levend schilderij

Move away for the mastadont

Om 16u terug in de (veilige) haven

Meer foto's onder de rubriek FOTO'S