Dag 7: Lofoten, Lapland en de Oostkust in 1 dag

Het is zondag, maar dat wil niet zeggen dat we uitslapen of het kalm aan doen. Om half 8 zijn we uit de veren (de veren van de slaapzak). Het zonnetje schijnt en de tent is snel afgebroken - we zijn al echte profs ondertussen.

Camping Ørsvågvær

Onderweg naar Zweden, de laatste kilometers in Noorwegen

Back to Sweden

We rijden nog een paar uren door de mooie regio van Lofoten en Vesterålen. Omdat we op de E10 blijven, rijden we daardoor automatisch richting Zweden. Aan de Noorse kant heeft de grens niet veel te bieden, we zijn ook alweer een hele tijd geen supermarkt meer tegengekomen, dus een voorraad Noorse producten inkopen is niet aan de orde. Aan de Zweedse kant is er dan wel een supermarkt, maar de volgende honderden kilometers hebben we niet veel afwisseling in het landschap. de asfaltweg en veel bomen, bomen en nog eens bomen.

Alhoewel die asfaltweg gedurende tientallen kilometers in stroken is opgebroken en we dan aan 30km/u moeten rijden om geen steeninslag te hebben. We zijn in Lapland en de 'opgelapte' weg is een avontuur om over te rijden.
Abisko is het eerste dorpje dat we tegenkomen, maar op een Coop en 3 huizen na valt er niets te zien. Omdat het weer zo slecht is besluiten we dan maar door te rijden naar Kiruna. Spijtig, want we hadden in de buurt van Abisko graag de hoogste berg van Zweden - de Kebnekaise (2111m) beklommen.

Peperkoeken huisjes

Mijn verwachtingen over Lapland waren redelijk hoog. Rendieren, peperkoeken huisjes, Sami, traditionele klederdracht en vooral mooie natuur met besneeuwde bergen. Maar niets van dat alles. De weg is saai, eentonig en het weer is al een paar uren volledig omgeslagen. Het zonnetje is achtergebleven op Lofoten en de temperatuur is gezakt naar 14 graden - we zijn hier ten slotte toch in Lapland hé. De lucht is grijs en mistig en dat is niet flatterend voor het landschap. We zien niets van de omliggende bergen. Kiruna is gelegen in een industriële omgeving. De overschotjes van onze maaltijd van de vorige dag eten we op de meest triestige parking langs de grote weg. Zelfs geen bankje, dus klungel ik gehurkt op de grond. 'Waar zijn we mee bezig'.

Stay or leave

Een probleem dat gedurende deze hele reis blijft terugkomen is stay or leave. Als we een dorpje of stadje bezichtigen of een wandeling willen maken moeten we van de hoofdbaan af en vele kilometers omrijden. Daardoor verliezen we verschillende uren rij-tijd. Onderweg moeten we keuzes maken. We kunnen onmogelijk alles bezoeken en bezichtigen want dan zouden we 3 maanden onderweg zijn. En natuurlijk hangt ook veel van het weer af.

Naar de Oostkust

We willen wel meer zien van Lapland maar de weersvoorspellingen zien er niet goed uit dus nu naar Jokkmokk rijden is geen goed idee. Dus kijken we waar het wel goed weer is, en dat blijkt de Oostkust te zijn. Het regent ondertussen behoorlijk hard, dus doen de ruitenwissers overuren. En dan wordt het kilometers afmalen naar Luleå. Gelukkig klaart de zon meer Oostelijk op en tegen de tijd dat we aan de kust zijn schijnt het zonnetje en is het tegen de 22 graden. Het was dus een goed idee Lapland achter ons te laten.

First Camp

Veel campings zijn er niet in de buurt van Luleå, dus zijn we al heel blij dat First camp een prachtige locatie heeft. Bij inchecken horen we dat de camping deel uitmaakt van een exclusievere campinggroep dus moeten we een toegangspas aankopen (wie zegt dat kamperen goedkoop is?). We hebben wel alles wat je maar kan wensen qua landschap: een meer, hoge witte duinen, een strand en bossen. We zoeken een rustig plaatsje uit. Er staan niet veel tentjes en de sanitaire voorzieningen zijn dik in orde.

Weeral nachtelijke laatkomers

Na het opzetten van ons tentje in het zonnetje zien we (ik) het niet zitten om nu nog te winkelen en koken dus  rijden we naar Luleå waar we lekker en goedkoop kunnen eten. Terug op de camping slenteren we met ons toiletzakje naar de douches en maken ons klaar om in de tent te kruipen. Er zijn veel muggen en ander stekend ongedierte dus gebruiken we onze anti-muggenlamp die met een gascapsule brandende wordt gehouden. En ze werkt, want we worden niet 1 keer geprikt.

En dan komt er ineens een klein autootje aangetuft waar 2 jonge mensen uit te voorschijn komen die een plaatsje beginnen zoeken om hun tent op te zetten. Ik begin innerlijk afwerende mantra's op te zeggen, maar ze hebben het averechtse affect, want waar besluit het olijke duo zijn tent op te zetten? Op een weidse vlakte met tal van mooie spots kiezen ze het plaatsje VLAK naast onze tent. En met vlak naast, bedoel ik veel-te-dicht-vlak-naast. We kunnen perfect de luide, giechelende conversaties volgen die ze in hun tent hebben. Vooral het meisje is nog lang niet moe en tatert alsof ze net een stiltegelofte van een maand achter de rug heeft. Om half 12 beginnen ze nog met koken en het is een gekletter van potjes en pannetjes. Benjamin en ik beginnen dicht bij een inzinking te geraken, en dan ineens... Alsof de hemel onze gebeden heeft verhoord, komt er een onweer naar beneden! Het koken is snel gedaan en daar kunnen we eens goed mee lachen. Het gedruppel op ons tentzeil blokkeert alle verdere geluiden en we kunnen eindelijk naar dromenland.

Van Camping Ørsvågvær Lofoten naar camping First camp Luleå: 726 km.

Dag 6: Ryten

Na 5 dagen overwegend in de auto te hebben doorgebracht snakken we naar wat lichaamsbeweging. Hoog tijd om de beentje te strekken en wat is er beter dan een stevige bergwandeling? Een vriendelijk Noors meisje in het plaatselijk toeristenbureau toont me op de kaart waar we de mooiste wandeling van de wijde omtrek kunnen maken. 'En op een uurtje sta je op de top', zegt ze nog.

Dus vol goede moed vertrekken we richting Fredvang waarbij we een paar mooie bruggen oversteken.

Daarna hebben we wat moeite het startpunt van de wandeling te vinden. Gelukkig komen we een plaatselijke wandelaarster tegen die ons bijkomende instructies geeft. En dat is nodig want anders zouden we nu nog aan het zoeken zijn naar het startpunt. Nergens richtingaanwijzers te zien en op een  volle parking van 8 plaatsen na geen extra voorzieningen. Dus laten we de auto achter op een grasstrook en hopen dat die er straks nog staat. We zien een smal (bijna onzichtbaar) padje de hoogte in gaan en veronderstellen dat het de goede richting uit gaat.

Ryten

En de klim begint. Het eerste deel gaat door een drassige wei. De onderkant van mijn broek zuigt een paar liters water op en mijn kousen zijn ook al gauw nat. Dat nemen we er dan maar bij. Hoe hoger we gaan hoe verder we kunnen kijken.

Na minder dan een uurtje staan we op de eerste helling en het is duidelijk dat we er nog niet zijn dus gaan we over naar de volgende en dat blijkt een goede beslissing te zijn want we komen nu toch een pijl tegen.

Hogerop hebben we een prachtig zicht op de stranden van Nord- en Vestervika. Na nog een uur klimmen bereiken we de top Ryten. Die ligt volledig in de mist maar we hebben genoeg opklaringen tijdens het stijgen en dalen om magische glimpsen van de omliggende bergen op de vangen. Ook het zicht op de wijdse blauwe zee is prachtig, Het is niet moeilijk te begrijpen dat hier in de winter Orka's langskomen tijdens hun migratie.

Tijdens het afdalen picknicken we op een rots in de zon met een uitzicht waar we stil van worden. We hebben best honger dus eten we alles op wat we bij hebben. Met een lege rugzak en volle maag dalen we af naar de auto - die er gelukkig nog staat.

We nemen een heerlijke verfrissende douche op de camping, waar het rond 3 u in de namiddag gelukkig niet druk is. Omdat we graag nog een dagje op Lofoten kamperen rijden we niet zo ver naar de volgende camping die een zeer mooie ligging heeft. Spijtig genoeg komt er in de loop van de avond een bus Tsjechen toe en dan is het even gedaan met de rust. Waar moet een mens naartoe om op zijn gemak te zijn? De Noordpool misschien?

Shaken not stirred

We zetten onze tent in het heerlijke avondzonnetje op en gaan winkelen in onze favoriete supermarkt 'Kiwi'. Terwijl ik op mijn gemakje sta te kiezen tussen een blauwe bessencider en een Mojito komt een verkoopster me vriendelijk maar dringend verzoeken naar de kassa te gaan als ik alcohol wil kopen want de verkoop ervan sluit automatisch af om 18 u. Ik spurt naar de kassa met beide drankjes - tot leedvermaak van de andere klanten - waar de kassier me al staat op te wachten en we in ware Bond-stijl de blikjes aan elkaar doorgeven en hij in vlotte beweging scant.... 7 seconden te laat. Dus kunnen de drankjes niet verkocht worden en moeten in de koelafdeling van de alcoholafdeling de nacht doorbrengen in plaats van bij mij aan de rand van een fjord bij onze (3de inmiddels al) BBQ. We genieten van een zonnige avond en nacht, want de zon gaat hier niet onder. We zijn weer blij met onze ooglapjes.

Van camping Skagen in Ramberg naar camping Ørsvågvær in Kabelvåg 89 km.

Dag 5: Å en Ö

Å en Ö

Eens aangekomen in Svolvaer rijden we tot het uiterste punt van de Lofoten eilandengroep: het dorpje Å. Zoals je wel kan raden is het op heel de wereld de plaats met de kortste naam. De Vikingen verspilden niet graag energie aan veel woorden (of letters). En gelijk hebben ze. Alhoewel hun conversaties voor buitenlanders wel wat primitief kunnen geklonken hebben. Enkele voorbeelden daarvan.
'en å' = een rivier (uitgesproken als 'ooh')
'en ö' = een eiland (uitgesproken als 'euh')

Onderweg hebben we prachtige uitzichten. Het doet me denken aan een combinatie van Oostenrijk en Zwitserland met de stranden en het blauwe water van Thailand. Lofoten is ongetwijfeld het mooiste landschap waar we ooit al door gereden zijn. Er is enorm veel variatie en achter elke bocht en tunnel wacht ons een ander adembenemend postkaart zicht.

Hamnøya en Reine

Dichter bij Å wordt de weg smaller - soms is er maar plaats voor 1 voertuig - en het gaat van het ene eilandje naar het andere. Op Hamnøya wordt vis gedroogd in open lucht en dat merken we meteen wanneer we er langs rijden. We smell something fishy. Elk onderdeel van de gedroogde vis wordt gebruikt. de koppen gaan voor consumptie naar Afrika. Het water loopt niet meteen in onze mond.

               

Reine is waarschijnlijk 1 van de mooiste dorpen in Scandinavië, of wie weet wel van de hele wereld. Er kan weinig tippen aan de toppen die statig de achtergrond domineren. Van dit landschap kan je nooit genoeg krijgen. Maar hier wonen lijkt me een uitdaging. Je bent compleet weg van alles en iedereen. Dus, oh wee als je de melk bent vergeten in de supermarkt...

Reine

Moskenes

Reine

Aan het strand van Ramberg ligt een camping waar we onze tent opzetten. Het is zoeken naar een vrij plaatsje want alles staat goed vol. In het sanitaire gebouw is het met 1 wc en 1 douche dan ook wel nodig om goed te timen. Gelukkig maken de mooie bergen en een BBQ in de zon veel goed.

Dag 5: We steken over

Na ons muesli ontbijt rijden we in de regen naar de ferry van Skutnik. De avond ervoor hebben we ons goed geïnformeerd over de vertrektijden en aangezien er maar 2 overzetten zijn op een dag zijn we goed op tijd. Het weer klaart op terwijl we staan te wachten.

De omgeving is prachtig, het is geen straf om hier te moeten wachten. Het water is tropisch blauw en het strand bestaat uit wit fijn zand. Het is bijna niet te geloven dat we zo ver Noordelijk zijn. Vooral niet als de zon door de wolken komt en de wolken langzaam beginnen weg te trekken van de bergen. Die komen nu langzaam te voorschijn en tonen hun grillige pieken die alle kanten lijken op te gaan.

En dan mogen we aan boord. Passagiers moeten op voorhand uit de wagen zodat andere wagens niet beschadigd kunnen geraken tijdens het uitstappen. We nemen een picknick mee naar het passagiersdek want we mogen niet in de auto blijven zitten. De overzet duurt 2,5 u, onderweg maken we nog een tussenstop om anderen op te pikken. In tegenstelling tot Stena line hebben we op deze boot massa's plaats om te zitten, dus geen probleem om een plaats aan het raam te bemachtigen en het mooie landschap te zien voorbij glijden.

En dan is het moment aangebroken, na meer dan 1600 km, 4 campings en evenveel dagen in de auto, komen we eindelijk aan op onze bestemming: de magische eilandengroep Lofoten. Morgen meer daarover...

(Meer afbeeldingen onder de tab Foto's)

Hamarøy Fiskecamping

Enkele foto's van camping Hamarøy Fiskecamping en omgeving:

Dag 4: Al het water stroomt naar de zee

We rijden zoals elke dag om beurten en kunnen daardoor lang rijden. Het gaat steeds Noordelijker, langs grote meren en het landschap is bergachtig. Het einddoel voor vandaag is Skutvik, want daar willen we in de ochtend een ferry nemen die ons naar de Lofoten eilandengroep brengt. Onze camping is rustig gelegen en we hebben een prachtig uitzicht op een meer met bergen op de achtergrond. Er staan hier alleen campers en de huisjes zijn ook goed bezet, vooral dan met mensen die hier komen om te vissen. We zijn de enigen met een tent.

Tijdens het opzetten van de tent hebben we een beetje regen, maar we wagen het toch de wegwerpBBQ aan te steken. Een stukje vlees in open lucht smaakt heerlijk en geeft energie.

De receptioniste is een Litouwse die getrouwd is met een Noor. Het lijkt dat ze liever ergens anders zou zijn want de hartelijkheid is ver te zoeken. Wanneer ik wat persoonlijke belangstelling toen wordt we wat vriendelijker. Ze is 30 weken zwanger van haar eerste kindje. Het leven in het Noorden valt blijkbaar nog goed mee. In de kortste dagen van de winter komt de zon niet boven de horizon. Je hebt een paar uren schemering, maar daar valt blijkbaar nog mee te leven. Vandaag is het het omgekeerde; de zon gaat wel enkele uren onder de horizon maar je blijft haar licht zien. Het wordt geen minuut donker.

Wel handig wanneer ik  rond 2 uur 's nachts naar de wc moet. Wanneer ik door het natte gras naar het sanitaire gebouw hobbel valt er mij meteen iets op aan het water dat naar het meer stroomt. Het gaat in omgekeerde richting, Blijkbaar is het eb. Veel van de meren en fjorden langs de Noorse kust worden gevoed door de zee en de getijden zie je heel duidelijk.

Camping 4: Hamarøy Fiskecamping
Afgelegde afstand: 420 km

Dag 4: Uzi's en bazooka's

Eventjes een dipje

Van een gezegende nachtrust is weeral geen sprake. Het blijft heel de nacht licht en de meeuwen hebben duidelijk ook niet begrepen dat ze moeten slapen. Eentje is voldoende om heel de camping van geluidsoverlast te voorzien. Ik fantaseer over uzi's en bazooka's en het neerschieten van de gevleugelde krengen. Ondanks mijn lange broek en trui heb het toch heel de nacht koud en kan daardoor moeilijk in slaap vallen. Om 5u moet ik uit de tent omdat mijn blaas op springen staat. De hygiëne van deze camping valt serieus tegen. Dat had ik niet verwacht van Noorwegen. We betalen gemiddeld rond de 25 euro voor een plaatsje om onze tent op te zetten en de wc's en douches te gebruiken. Je zou denken dat er dan toch wel een beetje handpapier en zeep vanaf kan? Op veel campings worden deze niet op tijd aangevuld en dat zijn kleine dingen die in de wereld van het kamperen hard aankomen. En over de kwaliteit van het wc-papier zal ik ook niet beginnen. Volstaat te zeggen dat je er houtwerk mee kan afschuren. Voor 1 keer is dat niet erg, maar na een paar dagen wordt het onaangenaam.

Benjamin staat om kwart na zes op (zijn uur om op te staan als hij gaat werken). Ik slaap eindelijk een paar uren redelijk goed en krijg het ook warm. Douchen is weer met een tijdslot. Deze keer heb ik 4 minuten dus dat is een zee van tijd!

Mo I Rana

De naam klinkt als een Iers gedicht. Dus dat is veelbelovend. We stoppen aan het toeristenbureau en vragen naar een suggestie om te eten. Na een tijdje zoeken blijkt de brasserie tegen te vallen en zoeken we naar een alternatief. Mo I Rana is een klein stadje waar absoluut niets te zien is. Het is lelijk, omgeven door industrie en er is niets aantrekkelijks te vinden. Geen monument, park, restaurant of winkel die de moeite waard is. Ik heb niet 1 foto van het stadje, het zou een verspilling zijn van opgeslagen pixels.

Hamburgers en pizza's

Het is een terugkerend fenomeen. Als je honger hebt en op zoek bent naar een maaltijd zijn de meest voor de hand liggende opties overal hamburgers en pizza's. Nergens een soep- en saladebar te zien. Er scheelt echt iets aan de voedingsgewoonten van de westerse mens. Na lang zoeken en het passeren van ongezonde snackbars kopen we in de supermarkt een belegd broodje. Dat eten we op in een parkje net buiten het centrum, naast de E6 en omgeven door industrie. Wauw, is dit nu Noorwegen? Moeten we daarvoor zo ver rijden?

De Poolcirkel

Een 'cool' moment op onze reis is het passeren van de Poolcirkel in Saltfjellet. Niet dat er een visuele lijn op de grond staat, maar we kunnen het toch niet laten even binnen te springen in de shop, en, dank u, er zijn wc's met papier en zeep. Benjamin koopt een t-shirt en we poseren om beurten met de opgezette pooldieren in de winkel. Dichter dan dit zal het (gelukkig) niet komen. Het plateau waar we over rijden heeft veel weg van een maanlandschap, het regent verschrikkelijk en er zijn geen stopplaatsen. Maar we hebben wel zicht op enkele besneeuwde bergen en dat is leuk op deze locatie. Voor de zoveelste keer ben ik dankbaar voor de zetelverwarming in de auto.