Geen fratsen met Frasse

Hoog tijd om nog eens een verslagje uit te brengen over mijn avonturen in de manege. Het zou de titel van een Tiny boek kunnen zijn 'Tiny in de manege'.

Vorige week waren we in België en heb ik mijn rijlessen moeten missen *auw, dat deed pijn in het hart*. Dus gisteren was ik er graag bij om iets na 4 uur op mijn fietsje te springen richting rijschool. Maar ik heb toch ook de tijd genomen om in het bos te genieten van de prachtige effecten van de herfst. Overal begint oranje en rood het groen over te nemen en het pad zelf was bedekt met gedroogde naalden van de bomen. Alhoewel er veel wind was had ik het niet koud. De zon schitterde goud en koper tussen de bomen en herfst heeft een typische geur waar ik kalm van word. Met andere woorden, het bos was een sprookje.

Aangekomen aan de manege sprong ik vol vreugde van mijn fietsje. En het eerste wat ik altijd doe is het lessenrooster bekijken,. Deze keer des te spannender want het is een nieuwe serie van 4 weken, dus weer een nieuw paardje. Ik hoopte stilletjes om niet 1 van de grote vurige paarden te hebben (Donelli, Brownie, Split). In de plaats stond de naam van de kleinere, redelijk nieuwe bruinrode/schimmelkleurige 'Frasse' op de lijst.
Yes, leuk! Een nieuwe kennismaking.

Vanaf het begin was het duidelijk dat we goede maatjes zouden worden. Frasse is 1 van de weinige paardjes die je met een gerust hart en zonder halster in zijn eigen stal kan verzorgen en optuigen. Geen streken, niet tegengewerkt, maar in alle rust op zijn hooi staan knabbelen en braaf 1 voor 1 zijn hoeven aangegeven om te laten uitkuisen. Een droom bij het klaarmaken. Natuurlijk was dan nog de vraag hoe het rijden zou zijn, want dat is toch weer anders bij elk paard.

Frasse is een enorm meewerkend en actief paardje. Ik moest hem alvast niet uit zijn stal sleuren, maar hij kwam dartel naast me lopen richting arena. Regelmatig moest ik hem intomen want het liefst van al sloeg hij draf over om meteen in galop te gaan. En het was natuurlijk ook niet de bedoeling dat hij het paard voor ons omver zou kegelen. Galopperen op hem gaat heel natuurlijk en voelt aan als zweven! Vooral wanneer hij door de bochten gaat is het een heerlijk gevoel om soepel mee te buigen, dan is het even alsof je 1 en dezelfde bent.

Hij is ook zeer alert en intelligent (zeker niet afgestompt) en houdt alles wat de andere paarden doen in de gaten - zelfs de paarden van de juniorenklas in de arena naast ons. Ik hou ervan om veel te praten tegen mijn paard tijdens het rijden en daar reageerde hij steeds op met een oortje naar achter.

Ik heb er een maatje bij!

Geen vallende pingpongballetjes maar vallende eikeltjes

We zijn nu alweer een paar dagen terug thuis. Alhoewel ik moet zeggen dat we ons zowel in ons huis in Sleidinge als hier thuis voelen. En dat is een grote luxe want er zijn veel mensen die zich nergens thuis voelen en wij hebben 2 thuishavens.

We zitten nu midden in de herfst, wat een prachtig seizoen is. De blaadjes zien vallen is heel rustgevend en heerlijk om door te wandelen. De blaadjes blijven hier ook liggen waar ze vallen, geen gedoe met opruimen of wegblazen.

En niet alleen de blaadjes vallen. Ook de eikeltjes vallen van de eikenbomen. En omdat ons huis omringd is door een houten terras horen we die eikeltjes dan ook luid en duidelijk vallen. Vooral 's nachts als je in je bed ligt en het buiten muisstil is. De eerste keer is dat een beetje schrikken *Wat was dat geluid?* Maar nu weten we wat het is en het is best gezellig.

De grijze krulletjes club

Vorige week waren we een weekje in België. Het was nodig om wat praktische dingen te regelen zoals naar de dokter gaan voor voorschriften en het aanvullen van onze medicijnen, het oerwoud van de tuin een kopje kleiner maken, een kappersbezoek (helft van de prijs ivm Zweden) en familiebezoekjes.

Wat me opviel

1. De Belgische wegen zijn er niet rustiger op geworden
2. Overal werken en files
3. De jachtigheid in het verkeer 
4. Vlamingen zijn stressers. Ze willen alles tegelijk doen en nemen veel te veel hooi op de vork
5. Fruit en groenten zijn stukken goedkoper en ook nog lekkerder. 
6. Vergrijsde bevolking. Vooral veel oude dametjes met het typische grijze, korte krulletjes kapsel. Het lijken wel allemaal klonen van elkaar. Ik denk echt dat dit iets typisch Vlaams is. In andere landen zie je dat kapsel niet zo vaak.

Kungälv

Op een half uurtje rijden van onze deur ligt het kleine stadje Kungälv. Het ligt vlak naast de E6 die een belangrijke verbindingsroute is met Oslo. Je zou er snel voorbij rijden maar toch heeft het genoeg troeven om even halt te houden.

Bohus ford

De huidige grenzen van de Scandinavische landen lagen vroeger helemaal anders. Kungälv was bijvoorbeeld een hele tijd de hoofdstad van Noorwegen. In 1308 werd het Bohus fort gebouwd ter verdediging tegen Zweedse aanvallen. In 1658 werd de Vrede van Roskilde gesloten. De grens van Noorwegen, op dat moment deel van het Koninkrijk van Denemarken (om het nog een beetje ingewikkelder te maken), werd naar het noorden verplaatst, waardoor het fort in Zweden kwam te liggen. 

Soldaatje spelen

En toen waren de rollen omgekeerd en was het aan de Noren om het Zweedse fort te belegeren (boys and their toys). In 1678 had Noorwegen een strijdkracht van 16.000 soldaten op overschot om het fort twee maanden te beleggen. En omdat die soldaten af en toe een verzetje nodig hadden schoten ze in die periode een 25.000 tal kanonskogels op het fort af. En toch konden ze het Bohus fort niet ten val brengen. Het hield stand tot de komst van hulptroepen, uit een andere regio van Zweden. Blijkbaar hadden die even tijd nodig om tot daar te marcheren. Tijdens het wachtten waren er wel 500 van de 900 verdedigers gesneuveld.

Verval

Na de strijd werd het fort opnieuw voor een groot deel herbouwd, maar werd in 1789 verlaten. Gedeelten van het fort werden opgeblazen. Gesproken van totale oneerbied voor hun historisch erfgoed. Daarna was het nog een tijd een gevangenis. In de negentiende eeuw werd het fort definitief verlaten, waarna mensen uit de omgeving het hebben gebruikt als plaats om stenen te verzamelen voor nieuwe gebouwen. En waarschijnlijk om hun nieuwe oprit aan te leggen. Gelukkig lieten ze nog wat stenen en muren overeind. En die kan je vandaag gaan bezoeken. Een van de 4 torens is zelfs nog in goede staat. 

Laagseizoen: 22 augustus tot 19 juni, za- en zondag van 11 tot 16 u. 90 SEK per volwassene, 50 SEK studenten en kinderen
Hoogseizoen: 20 juni tot 21 augustus alle dagen van 10 tot 18 u. 100 SEK per volwassene, 60 SEK studenten en kinderen

http://www.bohusfastning.com/sv/

Oud centrum

Maar Kungälv heeft nog veel meer te bieden dan een hoop oude stenen. Het oude centrum van de stad is een plaatje en heeft veel weg van 1 groot openlucht museum. Verschillende typisch houten Zweedse huizen geven het stadje heel veel karakter. Het is heel moeilijk om hier lelijke foto's te nemen.

Je kan je auto op de parking aan het fort achterlaten en dan over de rivier naar de kerk wandelen. Er naast ligt een Italiaans restaurant. Van daar kan je naar links wandelen. Hier en daar liggen aan de rechterkant mooie openbare parkjes en tuinen en er is een wandelroute die je tot op de heuvel voert van waar je een mooi zicht hebt op het fort, de rivier en de omliggende heuvels.

Zetterlöfska hus

Van de vele mooie pastelkleurige huizen was er eentje dat ik absoluut wou zien. Het Zetterlöfska huis dateert van 1762 en is 1 van de oudste huizen van Kungälv. Gelukkig is het monenteel geklasseerd als nationaal monument want je weet nooit met de lokale gewoonten om forten af te breken voor bouwmateriaal. Boven de deur hangt de Latijnse vertaling van de bijbeltekst uit Psalm 4:8: 

"In vrede wil ik mij neerleggen en ook slapen, Want gij, ja, gij alleen, o Jehovah, doet mij in zekerheid wonen." - (Nieuwe Wereldvertaling).

Winkelcentrum

Na ons ontspannende geslenter door het oude stadsgedeelte was het een hele verrassing om opeens achter de hoek een winkelstraat met terrasjes en shoppingcenter te zien liggen. Kungälv heeft genoeg te bieden om je een hele dag geamuseerd te houden. Maar het beste moest nog komen.

Outlet koekjesfabriek

Het is heerlijk om in Kungälv rond te lopen want overal ruik je een vanille koekjesgeur.  En dat komt omdat de grootste fabrikant (sinds 1888) van koekjes in Scandinavië er gehuisvest is. En wat nog leuker is, naast de fabriek ligt een outlet koekjes winkel waar je aan zeer gereduceerde prijzen een grote voorraad koekjes, wafeltjes en crackers kan indoen. En daar zijn we eventjes uit de bol gegaan. 

Ma tot vrijdag 10 tot 18 u
Za 10 tot 13 u

http://www.goteborgskex.se/om-oss/in-english

                  

 

                  

 

Kruipende pingpongballetjes

Het is al heel de week straaaalend weer. Zo rond de 25 graden, weinig wind en blauwe lucht. Ideaal dus. Niet zoals de (weeral overdreven) hittegolf die nu België teistert. Heel af en toe heeft het dus ook wel voordelen wat noordelijker te wonen.

Als het goed weer is vind ik het leuk om buiten te werken en omdat het gras al is afgereden dacht ik eraan de ramen te kuisen. Hoog tijd. Niet zozeer omdat de ramen zelf zo vuil waren, maar eerder wegens alles dat rond de ramen hing. En met 'alles' bedoel ik insecten. En met 'insecten' bedoel ik joekels van spinnen.

Aan 1 raam zat een kanjer van een kruisspin. Ik moest een paar keer met mijn ogen knipperen en goed nadenken om een definitie te plakken op wat ik in het hoekje zag hangen. Grijze pingpongbal? Maar neen, er stond een kruis op het dikke vette ronde spinnenlijf. Met de hulp van de borstel - zodat ik ver buiten 'val bereik' kon blijven heb ik de spin doen vallen en toen ze het terras raakte maakte ze een luid 'pok' geluid. Identiek aan het geluid van een stuiterend pingpongballetje! Freaking me out! Een kordate klop met de borstel was genoeg om er een einde aan te maken. Maar toen had ik vieze sluimerige spinnen ingewanden over heel mijn terras. Het leek wel een horrorfilm (niet dat ik daar naar kijk).

Dus de volgorde van kuisen was:
eerst de spin zoeken (meestal te vinden in het midden van het web)
met een doek of borstel uit web halen
dood trappen of kloppen met de borstel of baseballknuppel
ramen en omlijsting kuisen in de volle geruststelling dat de spinnen niet meer als pingpongballetjes uit de lucht kunnen vallen.

Tina Turner

Als mensen mijn naam vragen zeg ik soms 'Tina. Zoals Tina Turner, maar ik kan niet zingen'. En dat geheugensteuntje helpt hen vaak om mijn naam te onthouden.

Zondag ontmoette ik een Koreaans meisje:
'What is your name?' vroeg ik haar.
'Min Hie. But for a lot of people it is too difficult to remember, so you can say Minnie.'
'Ok, my name is Tina, like the singer Tina Turner, but I can not sing as well as her.'
Waarop Minnie een paar keer met haar ogen blinkte...'I don't know Tina Turner...'
Euh, watte?
'Maybe that is because you are too young ...' Oh lala, en ik word oud.

Waar gaat het naartoe met de algemene kennis van de jeugd als ze niet eens meer weten wie Tina Turner is? Trivial Pursuit moet dringend een herziene versie maken. En laat Michael Jackson en Albert Einstein dan ook maar uit de vragen.

FM artikels

De afgelopen weken verschenen weer een aantal artikels van me op de blog Fika Magazine. Hieronder de links:

Het Volvo museum
De Botanische tuin van Göteborg
De Kviberg markt
Smögen

Low battery

Wel, wel, we zijn er niet aan ontsnapt. En ik vond dat ik zo goed bezig was. Geen slecht humeur, geen dipjes, geen vermoeidheid of concentratiestoornissen. 'Yes!' dacht ik, 'daar zijn we mooi aan ontkomen. Ik ben echt in de wieg gelegd voor vegan food! Easy peasy.'

Niet dus. Het dieptepunt van mijn dieet - dat normaal op dag 3 ligt - was bij mij dus gisteren. Van zodra ik mijn ogen open deed was het duidelijk dat het geen gemakkelijke dag zou worden. Verschrikkelijke keelpijn en mijn energiepijl was zo laag dat je er zelfs geen limbo dans onder kon maken. En na de zoveelste banaan en perzik begon ik te fantaseren over frieten met stoverijsaus en een sappige vleesbrochette.*

Wokje troost

Maar, daar ben ik niet te lang stil bij blijven staan en ik heb 's avonds een grote wok gevuld met verse groenten, olijven en kappers en dat was dan mijn bakje troost (want koffie drink ik ook niet).

Met de hulp van Dafalgan codeïne kon ik een paar uurtjes slapen. Vanmorgen was de energie nog steeds ver te zoeken. Maar na een sessie in onze IR sauna voelde ik me alweer een heel stuk beter. Echte veganisten eten zelfs geen honing, maar dat vind ik toch wat overdreven. En de paar lepeltjes hebben goed geholpen tegen de keelpijn.

Down.... of niet?

Een beetje ontmoedigend is het gewichtsverlies. 1,5 kg op 1 week:
62,5 - 61,8 - 61,7 - 60,9 - 60,8 - 60,9 - 61 - 61
De week was sterk begonnen maar nu blijf ik op een drempeltje steken. Mijn lichaam denkt waarschijnlijk dat ik in een concentratiekamp ben terecht gekomen en hamstert elk grammetje vet. Mijn hoofddoel was eigenlijk niet afvallen, maar gezonder eten en me daardoor energieker voelen. Nog 2 dagen op groeten en fruit en dan ga ik rijst en glutenvrije pasta aan het dieet toevoegen. Mmmmm, daar kijk ik ZO naar uit. Bijna even veel als een bakje frieten met mayonaise...

* (We zijn volgende week in België, dus wie weet....)

Thaise kookles

Huplala, dag 6 van de vegan 10 daagse zit er ook al weer bijna op. En er zijn nog altijd geen slachtoffers gevallen. Dat verwacht ik ook niet echt meer, we zijn voorbij de kritieke eerste dagen.

Ondertussen heb ik weeral een aantal dingen bijgeleerd:

1. A banana a day keeps the bad mood away (geweldige maagvuller in combinatie met ander fruit gemixed als smoothie). Bananaaa!
2. Cocos- en amandelmelk zijn volledig plantaardig en goede vervangers voor koeienmelk. Persoonlijk vind ik ook dat ze veel beter smaken! Cocosmelk geeft een heerlijk subtiel (niet te overheersend) exotisch bijsmaakje aan smoothies.
3. Wat aan te vangen met gember? Vroeger kocht ik altijd vol met goede voornemens een 'knots' gember (hoe heet dat eigenlijk?). Maar het bleef meestal bij een paar koppen zeer straffe gemberthee. De rest van de gember werd slecht en kon ik na 2 weken weggooien. Ik kan nu *met enige fierte* zeggen dat ik gember verslind. Ik was na 4 dagen al toe aan een nieuwe knots. Heerlijk in sapjes, in Thaise soep... En dat brengt me bij het volgende punt
4. Na experimenteren kwam de inspiratie en de kookles die ik 2 jaar geleden in Thailand nam weer naar boven. Met als resultaat een super lekkere cocos soep waar ik geweldig fier op ben en Benjamin en ik ons buikje dik mee hebben gegeten. Het recept (niet volgens grootmoeders wijze, want zover ik weet was mijn oma een Hongaarse en dan zou dit Goulash soep zijn):

• 1 rode ui
• 1 gele paprika
• 1 rode paprika
• 1 plantje verse koriander
• verse gember in schijfjes
• 2 teentjes knoflook in fijne schijfjes
• 2 grote rijpe tomaten
• boschampignons in schijfjes (gewone champignons en oesterzwam kan ook, maar er zit minder smaak in)
• 1 blik (biologische) cocosmelk
• citroenpeper of zwarte peper
• gemalen koriander
• Alles hierboven tegelijk een tiental minuutjes koken
• Als afwerking vers limoensap van 1 limoen na het koken toevoegen
• Gesnipperde bospijpuitjes over de soep strooien en eventueel overschot van de verse koriander
• Ogen toe doen en denken dat je in Thailand bent
• Je kan ook scampi's of kippenreepjes toevoegen en met wat basmati rijst opdienen, dan heb je een volwaardig gerecht

Smaklig måltid!

Smögen

Een populair badplaatsje aan de Westkust

Onlangs ontdekten we met veel plezier een super leuk dorpje aan de Zweedse Westkust. 130 kilometer ten Noorden van Göteborg ligt het gezellige en sfeervolle eiland Smögen. Het is een erg populaire bestemming onder zomertoeristen en kan jaarlijks op honderdduizenden bezoekers rekenen. Daarmee is het één van Zweden’s meest bezochte zomerbestemmingen. Het was ons meteen duidelijk waarom het zo populair is.

Nog voordat je Smögen bereikt loont het de moeite even halt te houden aan de parking voor de brug die Smögen met het vasteland verbind. Daar heb je een heel mooi overzicht over het volledige dorp en alle aan- en afvarende bootjes. Vooral in de ochtend en tegen de avond is het een komen en gaan.
Er zijn houten trapjes en picknickplaatsen langs de rotswand aangelegd. En je kan nog hogerop gaan en boven op de heuvel van een panoramazicht over de archipel genieten. Overal eilandjes zo ver je kan zien.

De tijd van toen...

Van zodra je in het centrum komt krijg je een heerlijk nostalgisch zomergevoel. De hoge houten herenhuizen in frisse pastelkleuren nemen je mee terug in de tijd. In een paar ervan is een tweedehands of antiquiteiten winkel gehuisvest. Je weet nooit of je hier de Scandinavische decoratie vangst van je leven doet. Auto's mogen niet in het centrum dus is het heerlijk slenteren, al dan niet met een ijsje of verse smoothie in de hand.

Smögenbryggan (Smögenpromenade)

Bijna alle straatjes en steegjes van Smögen komen op de gezellige kade uit. En dat is dan ook de grootste attractie van het dorp. De houten promenade van 1 kilometer lang begint aan de vissersmarkt van de oude vissershaven. Je kan in de vismarkt trouwens heel het jaar rond dagelijks komen smullen in 1 van de restaurants.

Kijken en bekeken worden

Aan de zeekant van de promenade ligt het vol met bootjes en jachten in alle maten en kleuren. Het valt op dat hier verschillende soorten mensen komen - dat zie je dan ook wel aan het formaat van hun boot. Het is niet moeilijk te begrijpen waarom zoveel zeilers hier graag met hun bootje aanmeren want Smögen heeft massa's winkels, café’s, bars en restaurants waar je gezellig buiten kan zitten. Al genietend van een verse garnaalsalade met een glaasje witte wijn kan je al de bedrijvigheid om je heen gadeslaan. Smögen voelt een beetje aan als de Zweedse versie van Saint Tropez.

Aan het einde van de promenade kom je op het rotsige Vallevikstrand, waar de durvers van de toren kunnen duiken en de niet-durvers (dat is de categorie waar ik in val) een zandkasteel kunnen maken.

Haringvangst

De haven van Smögen wordt al sinds de zestiende eeuw gebruikt en is de daarop volgende eeuwen steeds belangrijker geworden. Eind negentiende eeuw was de economische piek voor de zeevaart. Toen zorgde de succesvolle haringvangst ervoor dat Smögen de belangrijkste uitvoerder in Europa was. Je kan nog steeds opslagplaatsen en zouterijen zien op de Noordelijke promenade.

Alhoewel er nog altijd vissers zijn en je hier heerlijk verse vis kan kopen (of voor je laten bereiden) ligt de focus niet meer op visvangst. Vandaag de dag is Smögen vooral een badplaats en één van de meest bezochte jachthavens in Scandinavië.

Het zomerseizoen loopt van mei tot midden september. De haven is elk seizoen toegankelijk en verschillende omliggende winkels zijn heel het jaar rond in het weekend open. Sommige van de restaurants in de visveiling zijn elke dag open.

                  

 

                  

 

Nordens ark

Niet veel volk in het park

Hoog tijd om ook eens iets te schrijven over de afgelopen zomer in Zweden en de uitstappen die we hebben gemaakt. Vandaag neem ik jullie mee naar Nordens ark. Dat is een dierenpark op 1,5 u rijden ten noorden van hier.

Het park is redelijk groot en mooi gelegen in natuurlijke bossen. Een pad van 3 km gaat door het hele park en het terrein is best wel heuvelachtig dus af en toe moet je wel een tandje bijsteken.

De blikvangers zijn Amur tijgers, sneeuw- en jachtluipaarden, wolverines, lynxen, wolven en rendieren. Om ze te spotten heb je veel geduld en best ook een verrekijker nodig. De habitat van de dieren is vaak tussen de bomen en rotsen en natuurlijk stoppen ze zich graag weg (hoe zou je zelf zijn). Hun camouflage vacht maakt het ook net iets moeilijker ze te spotten, maar als je ze dan toch ineens opmerkt is dat een heel leuke ervaring.

Er is ook een 'Wetland', waar er o.a. reigers, ooievaars en kraanvogels te zien zijn. En een gebouw met amfibieën, waar ik met een boogje ben rond gelopen want ik heb het zo niet voor kikkers en padden. They give me the creeps!

In het park staan ook hier en daar kleine experimenten. Je kan bvb aan een touw trekken en je kracht vergelijken met die van een tijger. Om te weten hoe goed een uil hoort kan je in een schotelscherm fluisteren naar je vriend die 20 meter verder staat en je perfect kan horen.

Catwalk

Rond het grote gedeelte van de tijgers loopt een houten wandelpad dat tot 12 meter hoog gaat en als een platform dient dat goed van pas komt tijdens de 'voedershow' van 12u30. Medewerkers van de zoo hangen stukken van een schapenkarkas op aan stevige koorden. Ze verspreiden die over 2 terreinen, eentje voor de 3 leeuwinnen en een apart gedeelte voor de mannetjestijger. Die mag maar af en toe bij de vrouwtjes komen en dan vooral als ze vruchtbaar zijn. Wij stonden net op het punt van de brug waar we beide plaatsen konden zien. Als alle stukken vlees in positie hangen en de medewerkers weg zijn (uiteraard) worden de hekken open gedaan. Die konden we niet zien omdat ze achter de heuvel liggen. Dus was het wel prachtig om de leeuwinnen opeens op de top van de heuvel te zien verschijnen. Uitgehongerd waren ze niet want het ging er rustig aan toe en er werd ook niet gevochten voor eenzelfde stuk vlees. Ieder ging rustig naar zijn eigen spot. Er was zelfs 1 leeuwin die een stuk karkas dat aan een touw van de helling hing, langs boven naar haar toe trok. Slim genoeg de katjes.

           

 

En de katten waren niet de enigen die voeding nodig hadden. Voor onze picknick gingen we even naar buiten om langs het water te zitten. Het was helemaal niet nodig om een stempel te nemen, je kon gewoon naar binnen en buiten. Op goeder trouw. Dat zie ik in Planckendael nog niet gebeuren. In Nordens ark was het ook geen overrompeling van mensen. Geen geduw en getrek nodig. Zoals ik het graag heb dus.

Middagpicknick buiten het park met onze vrienden

Hummus not humeur

Here we are. Dag 2 van de sapkuur en 'still alive and kicking'.

Tot nu toe heb ik een paar nieuwe dingen geleerd

1. Hoe je eigen hummus te maken! Dat doe je door kikkererwten, verse look, citroensap, peper en een beetje zout te mixen. Ideaal als vervanger voor boter, mayonnaise of dressing. (Link recept hummus)
2. Je hebt GEEN honger als je op een fruit en veggie dieet bent
3. Rode biet ruïneert al je keukenhanddoeken. Gelukkig krijg je vitamine C en eem massa Calcium in de plaats.
4. Kurkuma en curry zijn heerlijke kruiden in een pompoensoep
5. Er is een verschil tussen juicen en blenden. Bij het juicen haal je al de vezels uit het fruit, dus je houdt alleen het sap over (veel afval btw), bij blenden mix je het volledige fruit/groeten en verlies je geen volume. Het voordeel van een sapje is dat je snelle vitaminen en mineralen hebt die zeer gemakkelijk door je lichaam worden opgenomen. Je neemt al de voedingsstoffen uit je sap op in je lichaam. Het voordeel van een smoothie is dat het trager door je lichaam wordt opgenomen en de vezels zijn goed voor je darmen. Er is wel wat verlies van vitaminen die in de vezels blijven zitten en zo je lichaam verlaten. Ideaal is een combinatie van sapjes, smoothies en verse groenten en fruit.
6. Diepvriesfruit (blauwe bessen, aardbeien, mango, ananas, frambozen) is even lekker en gezond en stukken goedkoper! 's Avonds zet je je porties voor de volgende dag in de frigo, dus altijd vers! Ik juice deze vruchten niet, want dan gaat er te veel verloren in de sapcentrifuge. Maar ik mix ze als allerlaatste door mijn sapje.
7. Diepvriesgroenten zijn ook ok zolang ze niet bewerkt zijn en er geen vetten, zouten of sausjes aan zijn toegevoegd. Ideaal om soep van te maken.
8. Melk is niet goed voor de mens. Het is voor het voeden van kalfjes. Je zou het 'vloeibaar vlees' kunnen noemen. Slechts 5% van onze voeding zou mogen bestaan uit melkproducten (kaas, melk, yoghurt, ijs...). Er zijn vervangers zoals soya- en ongezoete amandelmelk. Die staan alvast in de frigo en ga ik nog uittesten.
9. Alle proteïnen die je nodig hebt kan je uit fruit en groenten halen. Plantaardige proteïnen zijn veel gezonder dan dierlijke. Er zijn topatleten die vegan leven en sneller herstellen van intensieve trainingen dan toen ze nog vlees aten.

Ik was van plan voor de 10 dagen een lijstje aan te leggen van alle fruit en groenten die ik eet per dag, maar dat bleek al snel onbegonnen werk. Dit was gisteren: 4 wortelen, 1 rode biet, 2 appelsienen, een kommetje frambozen, 1 banaan, een stukje gember, (smoothies en juices) verse bladspinazie, venkel, soyascheuten, (salade) pompoen en bloemkool (soep).

Tot nu toe ook geen hoofdpijn, honger, zin naar zoet, slecht humeur of moordzuchtige neigingen. Laten we het zo houden.

En 700 gr afgevallen op een dag, van 62,5 naar 61,8. Laten we dat niet zo houden... More to come.

Een sappig verhaal

Onlangs zijn er bij mij een paar lampjes beginnen branden. Dat was na het bekijken van een aantal documentaires over voeding op Netflix. We eten allemaal veel te ongezond en onbewust. We beseffen vaak niet eens wat we in onze mond stoppen. 80% van de voeding in de supermarkt is bewerkt, dwz vetten, suikers, zouten en bewaarmiddelen toegevoegd. Light producten zijn helemaal niet light. En daarnaast nemen we niet de nodige mineralen en vitaminen in.

Dus, (trompettergeschal) vanaf morgen ga ik mijn lichaam een boost geven door een 10 dagen sapkuur te doen. Het zou ook een zuiverend effect hebben. Ik ben benieuwd. Blijkbaar zijn de eerste 3 dagen de ergste - hoofdpijn, moe, lusteloosheid en concentratieproblemen. Maar daarna zou het beter moeten gaan. Dus dan schrijf ik wel even een bestseller, doe een triatlon  en de grote najaarsschoonmaak.

Mijn sapcentrifuge staat al klaar en de frigo zit vol met groeten en fruit. Ik kon me niet beheersen en heb mijn machine al een paar keer uitgetest en het was yummie!  Geteste en geslaagde recepten komen later op de blog.

Ik ben vooral heel benieuwd om de pure smaken en combinaties van groenten en fruit te leren kennen. En er staan een aantal groenten op mijn lijstje die ik nog nooit gegeten heb *shame on me*. Ook Benjamin gaat mij ondersteunen door tijdens de avondmaaltijden mee te sappen. Dus het kan niet mis gaan!

Docu's op Netflix:
Fat, sick and nearly dead 1 en 2
Food Matters
Forks over knives
Engine 2 kitchen rescue
Fed up