Deadlines and deathrides

Als er iets is waar ik een hekel aan heb is het te laat vertrekken naar de luchthaven en je heel de weg ernaartoe gestresseerd voelen. En waar ik nog meer een hekel aan heb is op tijd vertrekken en dan bijna heel de weg in de file staan. Dat overkwam ons dus op maandagavond, op weg naar thuisland België.

16u 

Thuis vertrokken. Ruim op tijd want de rit duurt maar 45 min en de vlucht is pas om 18u05, inchecken is om 17u35.

16u20 

We komen in een file terecht. Geen probleem, dit zal maar even duren want het is altijd file om door deze tunnel te komen.

16u25 

De file blijft duren, ook na de tunnel. Eigenlijk zit heel de ring rond Göteborg toe. Zo erg hebben we het nog nooit meegemaakt. We beginnen aan ons haar te trekken en onze nagels op te eten. Het schuift traag op. De paar kilometers duren een eeuwigheid.

17u 

Eindelijk komen we aan onze afrit en kunnen we op de autostrade. Nog een lange snelle rit naar de luchthaven en we kunnen onze vlucht nog halen!

17u05 

Oooh neen! File op de autostrade! Dit hebben we nog nooit gehad! Wat is er gebeurd?

17u15 

Er komt geen einde aan, we schieten maar moeizaam op. Is het nog de moeite verder te rijden? We hebben 1 valies bij die we moeten inchecken, anders zouden we snel door kunnen naar de douane. Laten we de valies achter in de auto? Onze loopschoenen en kleren voor de Averbode trail van zaterdag zitten erin....

17u20 

We besluiten dat ik Benjamin en de valies eerst afzet aan de luchthaven en dat ik de auto ga parkeren, want in mijn ticket is alleen handbagage inbegrepen. Stel je voor dat ik de vlucht niet haal. Een nieuwe vlucht boeken voor morgen? Wat gaat dat niet kosten? En ons dagje in de tuin werken in Sleidinge op dinsdag valt er ook mee in het water.

17u25

Benjamin wringt zijn stuur bijna kapot en begint erover te denken de pechstrook te gebruiken.(wat we niet doen)

17u35

Ik zet B en de valies zo dicht mogelijk bij de inkom af. Hij spurt naar binnen als een raket en ik ga zo snel ik kan naar de parking waar we een reservatie hebben om onze auto een week te laten staan. En dat is niet de dichtstbijzijnde parking.... natuurlijk

17u40 

B komt aan de incheckbalie waar hij te horen krijgt dat hij te laat is om zijn valies in te checken. Balie gesloten. Hij gaat op zoek naar een infobalie om een nieuwe vlucht te boeken. Hij belt mij om me op de hoogte te brengen en te laten weten dat ik me niet meer moet haasten. Maar ik neem niet op omdat ik in volle concentratie (en in James Bond stijl) aan het parkeren ben.

17u42

De baliemedewerkster komt hem achterna en zegt dat hij zijn bagage toch nog laat kan inchecken maar aan een andere balie. Ik heb ondertussen de auto geparkeerd en loop als een gek naar de inkom van de luchthaven. Gelukkig heb ik super comfortabele en platte schoenen aan en een handtas die zeer licht is.

17u45

Eens aan de draaideuren naar de inkomhal van de luchthaven besluit ik te stoppen met lopen, want in deze tijd moet je niet als een gek een overvolle luchthaven binnen lopen. De security zou rap op mijn rug zitten. We zijn bijna gelijktijdig aan de eerste scanning op weg naar de douane.

17u47

Oh neen, nu ook nog een rij aan de controle. Er staat ook een bevriend koppel in de rij. Ze zijn op weg naar Griekenland voor een vakantie. B besluit opeens dat we niet gaan aanschuiven omdat we eigenlijk aan de gate moeten zijn om te boarden. Als we al niet te laat zijn... Dus steken we iedereen voorbij en mompelen excuses en sneaken er vooraan in de rij weer in. Ik schaam me verschrikkelijk en durf onze vrienden ook al niet in de ogen te kijken. Wat een hoop stress!

17u50

Gelukkig is de luchthaven van Göteborg zeer klein en zijn we snel aan onze gate... al van in de verte zien we er nog een massa volk staan. Het boarden is nog niet eens begonnen. Whaaaatte!? Hebben we ons dan voor niets zo opgejaagd? Ik ben helemaal bezweet en kan dus wel een drankje (uit de automaat) gebruiken. En tijd om naar de wc te gaan is er ook ineens nog in overvloed.

18u05

Het is het uur dat het vliegtuig normaal zou opstijgen, we staan nog in de rij.... aan een gesloten gate. Hopelijk komen onze vrienden op weg naar Griekenland hier straks niet voorbij gewandeld.

18u15

Het boarden begint

18u35

Het vliegtuig stijgt op, maar eerst krijgen we nog een mededeling. Eerst en vooral excuses omdat de vlucht te laat is vertrokken en dan de reden waarom: het cabinepersoneel zat vast in een zeer ongebruikelijk file op weg naar de luchthaven. Daar hebben we natuurlijk alle begrip voor.......

Torslanda trail

Trailruns zijn de leukste en mooiste om te lopen, maar het zijn ook de zwaarste joggings. Net omdat ze niet over asfalt gaan, maar over onverharde (bos) paden. En hier in Zweden doen ze er nog een schepje bovenop. Of een bergje bovenop. Een rotsachtig bergje vol met heide waar je achter blijft hangen en hier en daar een gat tussen de rotsen waar je met je voet in wegzakt of je enkel in kan breken.

Op zaterdag 23 september deden we beiden mee aan de Torslanda trail. Dit op aanraden van onze buur die er zeer enthousiast over was en ons verschillende keren vroeg of we al ingeschreven waren - en uiteindelijk zelf niet is komen opdagen. Benjamin de 21,5 km, ik (gelukkig maar) de 12 km.

Tina in de Zweedse bossen

Het weer zat mee, een 15 graden en bewolkt maar geen regen. En de sfeer zat er ook goed in. Genoeg deelnemers om het gezellig te maken maar gelukkig niet te veel om het pad te druk te maken. En het was me wel het parcours! Zeer mooi, maar voor mij onmogelijk om te lopen op de rotsen omdat het te technisch was. Je moest constant opletten waar je je voeten neerzette en soms zelfs op je zitvlak van de rotsen dalen. Ik had geen zin om op mijn gezicht te vallen en mijn tanden te breken dus heb ik stevig gewandeld op de moeilijke stukken. Daardoor heb ik 1 uur en 41 minuten over 12 km gedaan, waarschijnlijk een PR (persoonlijk record); traagste tijd ooit. Maar ik ben er wel heelhuids uitgekomen en voelde mij zelfs zeer goed achteraf. In tegenstelling tot anderen die ik heb zien terug wandelen met gekwetste pols en arm.

Benjamin heeft zich ook goed geamuseerd, maar het was wel heel zwaar (2u30 is zijn tijd op de 21 km). Het was leuk eens mee te maken en we zijn er zonder kleerscheuren of blessures vanaf gekomen.

Technisch parcours

Benjamin nummer 19

Benjamin in de Zweedse bossen

Bij aankomst, beetje bemodderd, maar met de glimlach

Höstdagjämning

Vandaag staat de zon in het Noordelijk halfrond loodrecht op de evenaar. D.w.z. dat de er evenveel uren zonlicht als nacht zijn. Vanaf morgen beginnen de nachten langer te worden dan de dagen. In het Zweeds heet dat Höstdagjämning, in het Nederlands 'Herfst equinox'.

Het omgekeerde heb je ook rond 21 maart, wanneer de lente begint en de dagen weer lengen.

Het valt me op dat er in Zweden veel meer belang wordt gehecht aan het korten en lengen van de dagen. Er zijn feestdagen voor de kortste dag (Santa Lucia), langste dag (Midsommar) en gelijke dagen (Equinox). Ook de komst van de lente wordt hier gevierd (Walpurgis nacht op 30 April). Voor zover ik weet zijn we daar in België niet echt mee bezig.

Maar dat het nu herfst is hoef ik niet van de kalender af te lezen. Je voelt het overduidelijk in de lucht. Die is kil en vochtig en dringt door je trui en jas. Daarom heb ik gisteren de mutsen, sjaals en handschoenen in de kast gelegd en de zomerschoenen vervangen door winterboots en laarzen. We zijn er klaar voor! Of niet....

Local wildlife

Benjamin heeft een tijdje terug vroeg op de ochtend een vos zien lopen op onze oprit. Hij wandelde op zijn gemakje via de tuin naar de straat. Nochtans wonen we midden in een woonwijk. Er rond is wel veel natuur, bossen en rotsen en veel kreupelhout waar een vos zich gemakkelijk in kan verstoppen. Tot nu toe heb ik hem nog niet gezien. Onze 'werkuren' komen niet overeen vrees ik. Misschien komt daar verandering in als de dagen korter worden.

Reeën zien we hier ook regelmatig, zowel in de tuin als op straat. Zelfs op klaarlichte dag is een ree al een paar keer door de tuin langs onze ramen gepasseerd. Dan kijk je wel effe op van je kopje koffie.

Dat zijn zo van die dingen die je in Sleidinge niet snel (nooit dus) zal tegenkomen.

Dinsdag is seniorendag

Dinsdag is seniorendag in de supermarkt. Alle senioren krijgen dan een korting van 10%, wat zeker niet weinig is. En je zal het geweten hebben. Oh wee, als je die dag per ongeluk in de winkel beland. Want dinsdag is als de zaterdag in België. En de Zweedse oudjes lopen al evenveel in de weg als de Vlaamse variant. Ook houden ze ervan hun kar overal in de weg te zetten, liefst in het midden van het gangpad. En een 'klapke' doen met mede-senioren is natuurlijk ook altijd mooi meegenomen, liefst 'dubbel geparkeerd'.

Fika

Fika is hier super belangrijk; tijd nemen voor koffie met een gebakje erbij. Kleine bakkerijen zijn er niet. Voor brood en koeken moet je naar de winkel. Je moet wel zorgen dat je er in de supermarkt op tijd bij bent, want op = op. 's Ochtends wordt alles gebakken en in de loop van de dag wordt er niet meer bijgebakken.

Dus als je om 2 u in de namiddag binnenspringt in de Ica Maxi voor een koffiekoek bij je koffie van 3 u, kan het zijn dat je - net als ik - van een kale markt thuiskomt, letterlijk dan.

Hoe triestig is dat? Het zomerweer is al triestig genoeg en nu kan ik mij niet eens meer troosten met een droge koffiekoek. Hetgeen je nog ziet liggen is kaneelbrood (rechts onder) en kaneelbrood met suiker. Zoals al eerder herhaaldelijk geklaagd: creatief zijn ze hier niet op gebied van dessert (of andere voeding).

Wel lekker, en pas ontdekt, is blåbärskrans. Dat is een krans van mals deeg met blauwe bessen en hier en daar vanillecrème in. Ik ben niet de enige die dat graag eet, dus tegen de middag is dat uitverkocht! (ligt normaal links onderaan op de foto).

Zweden is zeker niet funest voor de lijn.

Nordic Wellness

Omdat we verhuisd zijn wonen we nu dichter bij een grotere en nieuwe gym. We zijn lid van de Nordic Wellness keten (er zijn in Zweden ontelbaar veel fitnessketens) en ze hebben ook een filiaal op 3 km van hier. Dus hebben we ons lidmaatschap laten verleggen. Er zijn propere douches en 2 sauna's.

Ik heb recent het roeitoestel herontdekt. Het staat in een rustig hoekje waar bijna niemand komt. Dus meestal leef ik me daar een half uur op uit zodat ik opgewarmd ben tegen dat ik wil lopen. Er zijn een 12 tal loopbanden dus er is altijd wel eentje vrij. Het fietstoestel durf ik ook wel eens gebruiken. Ik loop met een grote boog rond de anderen toestellen heen. Het lijken wel foltertuigen die wachten om je op de een of andere manier te wurgen of plat te duwen.

Benjamin uiterst rechts, ik ben degene met het zweetbandje

Artikel Fika Magazine

Lees mijn laatste artikel voor Fika Magazine via deze link:

https://www.fikamagazine.com/lofoten-vakantie-noorwegen/

Het gaat over ons bezoek aan de Lofoten eilandengroep in het noorden van Noorwegen van vorige zomer.

Zweedse behulpzaamheid

In de plaatselijke tweedehandswinkel zijn ze al een aantal maanden aan reorganisaties bezig, er zit weinig schot in de zaak en dat heeft ook wel te maken met het feit dat de meesten die er werken sociale gevallen zijn of mensen met een kleine geestelijke handicap. Eigenlijk lopen ze vooral in de weg van de klanten. Nu zijn er altijd uitzonderingen op de regel.

Vorige week vroeg ik aan de meneer die aan de boeken bezig was of er ook een selectie Engelse boeken is. Neen, die was er nog niet maar hij wist wel dat er hier en daar Engelse boeken tussen zaten. Hoe vroeg welk genre ik graag lees. En dat is non-fictie, maar ik zei dat er geen haast bij was omdat ik toch bijna elke week wel eens binnen spring. Een paar minuten later stond hij naast mij om een paar Engelse  Fantasy boeken te tonen met draken op de cover. 'Ah, heel sympathiek, hartelijk dank, maar dat is niet echt mijn stijl'. Vijf minuten later was hij er weer met Agatha Christie detectiveseries, maar ik moest hem weer teleurstellen. En toen hij met een Engels boek over foltertechnieken kwam aandraven kon ik mij toch niet inhouden met lachen en was het hem snel duidelijk dat er geen boeken gingen verkocht worden.
Blijven proberen!