zondag 29 november 2015

Saffraancake

Ik heb weeral en ontdekking gedaan in de supermarkt, een saffraancake in de vorm van een boompje met kleine besjes als decoratie. How cute! Dat moest ik eens uitproberen. Want dit is toch ook een blog over FIKA - dus af en toe een koffie'tje met een gebakje bij.

En als je dan ook nog op internet leest waar saffraan allemaal goed voor is. Het is een natuurlijk antidepressivum en antioxidant. Laat maar komen! Hoe meer hoe liever!


Blijkbaar vulden de Romeinen na een feestmaal hun hoofdkussen met saffraan om een kater te voorkomen. Zo erg is het niet met mij gesteld, dus we houden het voorlopig op een cakeje.

Meer Wikipedia weetjes:
Iran is de grootste producent van saffraan met meer dan 90% van de totale wereldproductie.

De plant, die niet in het wild voorkomt, werd al in de oudheid geteeld en bloeit gedurende circa acht dagen in de herfst met violette bloemen. Elke bloem heeft drie bloedrode stampers en drie gele meeldraden.
Voor de kostbare saffraan worden delen van de stampers handmatig geoogst: de stijlen en de stempels, die zowel smaak- als kleurstof zijn. De meeldraden van de saffraankrokus hebben geen culinaire waarde.
Na het oogsten worden de stijlen en stempels gedroogd. Dit drogen gebeurt in droogkasten met een warme luchtstroom of in de zon. De hoogste kwaliteit saffraan komt van de bloedrode stempels, het bovenste deel van de gedroogde stijlen.
Saffraan heeft een bittere smaak en een aangenaam aroma dat doet denken aan honing. Slechts één draad saffraan volstaat om een liter kokend water in een uur diepgeel te kleuren. Saffraan is ook fijngemalen verkrijgbaar. De arbeidsintensieve teelt maakt saffraan tot een kostbare specerij, het wordt daarom ook wel het rode goud genoemd.
Saffraan wordt onder meer toegepast in sauzen, rijst- en visgerechten, brooddeeg, desserts en melk. In Europa wordt saffraan veel gebruikt in Spanje, waar het een onmisbaar ingrediënt is in de paella. De Italianen gebruiken saffraan in de risotto en de Belgen in de rijstpap

vrijdag 27 november 2015

Happy Socks

Heel erg populair, niet alleen in Zweden, maar ook in 70 anderen landen, is het Zweedse kousenmerk Happy Socks. Gesticht in 2008. Kousen zijn het perfecte cadeau voor een man als je niet weet wat anders te kopen. Op de luchthaven van Zaventem is er ook een winkel op de hoek van de smoothiebar als je naar de A-gates gaat.

Ik ben helemaal voor zaken waar je 'happy' van wordt. En de printjes zijn inderdaad echt leuk en vaak ook grappig. Maar van de prijs wordt ik iets minder happy. 10 euro voor een paar sokken, is dat niet een beetje overdreven? Dan mogen ze nog van combed cotton gemaakt zijn en prat gaan op hun strenge productiecontroles.

We zullen weeral moeten wachten op de solden. Die hier trouwens rond Kerstmis beginnen. Dus een week vroeger dan in België.


dinsdag 24 november 2015

Elsa Beskow

Vandaag nog eens een Zweedse kunstenares onder de aandacht. En daarvoor gaan we bijna 150 jaar terug in de tijd. Naar een periode van zwart-wit foto's en dromerige, afwezige blikken in de verte.

In 1874 werd Elsa Beskow in Stockholm geboren. Ze was een Zweedse schrijfster en illustrator van jeugdboeken. Haar vader was een goedlachse Noorse man waar ze een goede band mee had. Het gezin had nog 5 anderen kinderen - een jongen en 4 meisjes. Toen ze 15 was werd haar vader erg ziek en stierf snel.

De schok was natuurlijk groot voor het gezin en vooral voor de moeder die nu met 6 kinderen achter bleef. Elsa trok met haar moeder en enkele zussen in bij twee tantes en een oom.

Uit deze nieuwe gezinssituatie haalde ze later inspiratie voor een aantal van haar tekeningen.

Hiernaast de sprookjespersonages tante Groen, tante Bruin, tante Lavendel en Oom Blauw.


Elsa was al heel jong gefascineerd door tekenen en schrijven en volgde kunstonderwijs aan de technische school (Tekniska skolan) te Stockholm. 

Daarna werkte ze als tekenlerares aan de middelbare school te Djursholm waar ze schooldirecteur en theoloog Natanael Beskow ontmoette, waarmee ze in 1897 trouwde. Ze kregen samen zes zonen.

Met de kleinkinderen?
In 1894 begon Elsa te tekenen voor Jultomten, een tijdschrift voor kinderen. Ze maakte in totaal 33 prentenboeken en acht sprookjesboeken

De natuur en sprookjesfiguren spelen een heel belangrijke rol in haar prentenboeken. Ze combineerde vaak werkelijkheid met elementen uit de sprookjeswereld. Kinderen ontmoeten elfen of kabouters en boerderijdieren praten met mensen. Centrale thema's waren de relaties tussen kinderen en volwassenen. 


Elsa werd de bekendste jeugdauteur in Zweden en veel van haar boeken werden klassiekers en worden voortdurend herdrukt. Ze illustreerde ook ABC-boeken en liedjesboeken voor Zweedse scholen. Haar boekpagina's worden vaak omlijst door decoraties in Art Nouveau-stijl.





Veel van haar illustraties worden gebruikt door Design House Stockholm. 
Een Zweedse firma opgericht in 1992 met als doel een platform te creëren voor verschillende Scandinavische kunstenaars. Ze maken allerlei mooie en functionele voorwerpen, gaande van lampen en tapijten naar koppen, glazen en borden.




Meer info op :

http://www.designhousestockholm.com/collections/elsa-beskow/
http://elsabeskow.se/

maandag 23 november 2015

Brrr

We hebben ineens een koudegolf over ons gekregen. Vrijdag middag (16u15) sprong ik op mijn velo'tje om naar de manege te fietsen en het was alsof Moeder Natuur de deur van de diepvriezer had open gezet. Amai, mijn frak - gelukkig mijne warme winterfrak. En muts. En handschoenen.
Om 4u in de namiddag is het hier nu donker. Gelukkig ken ik het pad door het bos al een beetje en is het bergaf naar de rijschool, dus heb ik een extra versnelling gestoken. Ik ben altijd ruim op tijd op de manege, dan heb ik de tijd om alle paardjes een stukje wortel te geven en een babbeltje te doen. En dan uitgebreid aan de verzorging van mijn paard te beginnen. Om 17u20 begint de les en die duurt tot 18u05. Tegen de tijd dat ik mijn paard heb weggezet en verzorgd en nog wat extra wortels heb gevoederd is het rond half zeven.

Toen ik vrijdagavond na de les terug naar mijn fiets ging was die al aan het bevriezen. Dus de 10 minuten naar huis heb ik in een recordtempo gedaan. Mijn handschoenen waren veel te dun. Dus ik moet vanaf nu mijn ski-handschoenen aandoen om niet aan mijn stuur vast te vriezen.
Zaterdagmorgen had alles een wit laagje rijp, en dat is gedurende heel de dag niet weggegaan. Gelukkig heeft B vrijdag de winterbanden op onze auto laten steken. Het winteroffensief komt net op tijd.

Hieronder enkele foto's van ons Winter Wonder land.




zaterdag 21 november 2015

Serres in het park

In het centrum van Goteburg, vlak aan het centraal station ligt het Trädgårdsföreningen park. Het is het best bewaarde 19de Eeuwse park van Europa. In het park kan je het 'Palmhuis' terugvinden. Dit zijn 5 met elkaar verbonden serres die er in 1878 zijn neergezet en een oppervlakte van bijna 1000m2 hebben. Elke serre heeft zijn eigen temperatuur en plantensoorten:
- Camelia huis
- Mediterraans huis
- Palmhuis (het hoogste gedeelte)
- Tropische huis
- Waterhuis

Ik was er woensdag samen met mijn Ethiopische vriendin Mulu. Ze wist me te vertellen dat het de moeite waard is en gratis, dus zijn we er snel eens binnen gesprongen. En inderdaad, ik was even helemaal weg uit Goteburg. Je waant je in de tropen. En het gebouw is ook heel mooi bewaard en verzorgd. Op koude winterdagen ideaal om je een beetje te gaan opwarmen.


http://www.tradgardsforeningen.se

vrijdag 20 november 2015

Moomins

De Moomins.
Ik weet niet goed of ik ze schattig of a little creapy moet vinden. Het zijn fictieve figuurtjes bedacht door de Finse schrijfster Tove Jansson in de jaren '40. Eind jaren '40 zijn de verhalen vertaald naar het Zweeds en de Zweden waren er meteen gek van. Tegenwoordig struikel je in de Zweedse souvenirwinkels over de Moomin kommen, borden, koppen en bakvormen.

Moomins zijn trollen die in de Finse bossen allerlei avonturen beleven. Ze lijken niet op harige, kwaadaardige trollen maar eerder op nijlpaarden met zeer korte beentjes. Door de jaren heen zijn er steeds boeken en strips bijgekomen. Er kwam zelfs een TV serie en geanimeerde poppen/klei-films. Ook de merchandising molen kwam gauw op gang. In de '90 werd de animatieserie aan 60 landen verkocht. Er is zelfs een Moomin themapark in Finland.


Weeral een gat in mijn cultuur.
Hoe is het mogelijk dat ik niet weet wie Sniff, Snufkin en Kleine Maj zijn? En Moem, Moeminpappa en Moeminmamma?
Er is iets mis met het Vlaamse onderwijssysteem ...

https://www.moomin.com/en/


dinsdag 17 november 2015

Beijing 8

Waar ik na heel lange tijd nog eens echt goesting naar had waren .... dumplings! In China hebben we er tonnen van gegeten en ik ben ze nooit beu geworden. Hoog tijd om nog eens te eten. Maar waar doe je dat in Zweden? Via een Italiaanse vriendin en foodie-freak kwamen we bij Beijing 8 terecht. Het is een keten die ook in Stockholm, Lyon en Parijs vestigingen heeft. En in Goteburg is de locatie in de Magasinsgatan in het gezellige centrum van de stad.


Op zondagmiddag hadden we er om 13u afgesproken met 2 vrienden die net terug zijn van 3 maanden vrijwilligerswerk op Bethel in Zuid-Afrika. We wilden wel eens hun verhalen horen, en wat is beter dan een goed gesprek samen met lekker eten?

Je kan kiezen tussen gestoomde en gebakken (mijn favoriet) dumplings. Omdat het de eerste keer was in Beijing 8 hebben we meteen een mix genomen van
- kip peanut
- beef chili & coriander (jammie, jammie)
- Seafood
- Vegetarisch

Alles was super lekker. Er was maar 1 nadeel .... ik kon er niet genoeg van krijgen en had met gemak nog een bakje opgekregen.

Het interieur was ook geslaagd. We waren even terug in Azië. Alhoewel het wel 1000 x hygiënischer was dan de  plaatsjes waar wij ooit noedels en dumplings zijn gaan eten.


http://www.beijing8.com

vrijdag 13 november 2015

Kay Bojesen

De Deense Kay Bojesen (1886 - 1958) was zilversmid en ontwerper. Toen hij in 1919 vader werd kwam zijn interesse voor speelgoed weer tot leven. Hij dacht terug aan zijn eigen vader die houten speelgoedfiguurtjes voor hem maakte en zijn kinderen altijd had aangespoord creatief te zijn.

Dus ging hij zelf aan de slag met het ontwerpen van houten speelgoed. Zijn idee was simpel; het speelgoed moest rond en zacht zijn en aangenaam aanvoelen. Simpel en solide zijn en kinderen aanzetten om te spelen. De focus lag niet op detail maar op de perceptie vanuit de wereld van het kind. "De lijnen moeten lachen", vond Kay.

En hij heeft een aantal tijdloze, leuke ontwerpen gemaakt die tot op de dag van vandaag blijven aanspreken. Hij heeft ook het hobbelpaardje uitgevonden. Veel van zijn ontwerpen worden opnieuw geproduceerd - allemaal met de hand. Spijtig genoeg zijn de prijzen heel hoog. Je betaald gauw 150 euro voor 1 houten figuurtje. Dus de kans dat je je kinderen ermee laat spelen is wel heel klein. Zijn merk is design geworden.


http://www.kaybojesen-denmark.com

donderdag 12 november 2015

Walk the wall

Door onze tuin loopt een super fascinerende oude muur. En die loopt door in het bos achter ons huis. Nu wou ik wel eens weten hoe ver dat muurtje gaat. Dus ben ik op expeditie gegaan. Daarvoor had ik nodig; goede wandelschoenen/trailschoenen die niet in de modder blijven steken, een mooi zonnig herfstweertje, een lange broek en een Zweedse muts met pomponnetje. Met dat laatste moest ik wel opletten niet constant in de bomen te blijven hangen - dus bukken geblazen.


En ik kan zeggen, de muur loopt door en door en door. Ongelofelijk. Ik heb hem verschillende honderden meters door het bos gevolgd. Daarbij door struikgewas ploeterend, af en toe over de muur moeten klauteren, afdalen en klimmen. De muur heeft ook zijvertakkingen - of misschien is hij zelf wel een vertakking. Het netwerk van muurtjes is enorm indrukwekkend.

En dan schieten er vragen door mijn hoofd:
Zijn dit oude landmarkeringen? Hoe oud zijn de muren? Van waar komen de stenen? Wie heeft ze gestapeld? Op pure manskracht of zijn er werktuigen voor gebruikt? Hoe is het mogelijk dat de muurtjes zo goed bewaard zijn gebleven aangezien er zelfs geen mortel is gebruikt om de stenen aan elkaar te hechten. Hoe ver loopt dit muurtje nog door? Was het ook bedoeld om dieren tegen te houden? (vee binnen en roofdieren buiten) Zouden er oude voorwerpen begraven liggen onder de stenen, misschien op de kruispunten?

Zo'n wandeling door het bos neemt je terug mee in de tijd. Vooral als je nergens moderne tekenen van beschaving tegenkomt.

Ik heb niet naar de tijd gekeken - ik kon ook niet want ik had geen horloge aan. Ik heb 2 uren door het bos en de weiden gezworven en ben niet 1 mens tegengekomen. Heerlijk.
Ik heb nog altijd niet het eindpunt van de muur gevonden, dus de expeditie gaat verder. Ik houd jullie op de hoogte!






Meer foto's onder de rubriek "FOTO'S"

maandag 9 november 2015

Korte dagen

Het is toch wel aanpassen. De kortere dagen. Het is nu 4 uur in de namiddag en buiten is het donker. Sinds 2 uur vanmiddag zijn de lichten aan want anders zie ik niet wat ik doe. In de Ikea heb ik een karlading theelichtjes gekocht en die komen vanaf de namiddag goed van pas.

Na het middageten heb je het gevoel dat de dag voorbij is en dat je je kan klaarmaken om te gaan slapen. Om 2 a 3 uur nog buiten komen vergt enorm veel energie omdat je lichaam denkt dat het al avond is.

Maar ik weet dat ik mezelf moet dwingen om buiten te komen. Zelfs als het regent en grijs is. Dus probeer ik voor de middag een wandeling te maken. En zo heb ik weer heel wat nieuwe wandelwegen in het bos leren kennen. Of ik neem mijn fiets voor kleine boodschappen in de supermarkt op 3 km van hier.

donderdag 5 november 2015

Naar de film

Gisteren zijn we nog eens naar de cinema geweest, dat was ook alweer enkele maanden geleden.

Nu wil het lukken dat er op Torslanda een lokale bioscoopzaal is. En dat wilden we wel eens verkennen. Ook geen gedoe met parking, want de bios is gevestigd in het cultureel centrum "Vingen" van Torslanda (waar ik naar de bibliotheek ga) en dat ligt aan de achterkant van supermarkt Ica Maxi.

Elke week speelt er een nieuwe film. En die wordt maximum 2 x vertoond. Dus je moet er wel snel bij zijn.

De voorstelling was wel vroeg - 19u. Dus toen B om 18u thuis kwam van zijn werk sprongen we meteen in de auto. We hadden op voorhand via internet onze tickets geboekt. Maar die blijven gereserveerd tot 3 kwartier voor de start van de film. Dus als je niet op tijd bent komen die plaatsen weer vrij. Omdat "Vingen" op ongeveer 7 min rijden van hier ligt waren we ruim op tijd en hadden zelfs tijd om nog snel een pizza te gaan eten. B koos de exotische Indiana, familieformaat voor ons beiden.  Met als combinatie: ananas, garnalen, pindanoten en curry. Niet echt een voltreffer, maar we waren gelukkig zeer hongerig. De pizza had het formaat van een ronde koffietafel, dus daar kon je inderdaad een familie mee voeden.

Een kwartier voor het begin van de voorstelling zochten we onze plaatsen op en de zaal vulde zich zeer snel en zeer ordelijk. Geen luidruchtige, opdringerige mensen. Geen opgefokte jonge tieners die met hun voeten op de stoelen liggen en met popcorn smijten. B en ik maakten deel uit van het jongere publiek.

Na een paar trailers voor nieuwe films begon de voorstelling meteen - en zonder onderbrekingen. Onze stoel was niet oncomfortabel maar je kan het toch niet vergelijken met een Kinepolis. Beenruimte was er ook niet echt. En na 2 uur was ons achterste redelijk stijf. Het was muisstil in de zaal. B had zelfs schrik om eens aan zijn neus te krabben, zei hij. Gelukkig was het niet te warm in de zaal. Ik had zelfs een koude neus.

Al bij al wel eens leuk om te doen. Vlak bij huis, dus kunnen we de drukte van de stad vermijden. En ook de zondag om 17u zijn er voorstellingen. Wat goed uitkomt voor ons.
Enig nadeel is dat er geen horeca is in of rond de cinema. Dus iets drinken na de film en een beetje napraten komt er niet aan te pas. Waarschijnlijk waren er daarom overwegend oudere mensen aanwezig. Het viel me op dat iedereen meteen naar huis ging en dat de meeste mensen zelfs te voet waren - dus die wonen op wandelafstand.

dinsdag 3 november 2015

Fjällräven

Fjällräven (Poolvos) is een Zweedse firma gespecialiseerd in rugzakken en outdoor kledij. Het begon allemaal in 1950: 

Åke was padvinder en vond het heerlijk om buiten te zijn en lange wandeltochten te maken. Hij was echter helemaal niet happy met de rugzakken van die tijd die als oncomfortabele zakken tegen je onderrug aanhingen. In een tijdschrift had hij gelezen dat het gewicht hoog en dicht bij je rug moest liggen om zware lasten te kunnen dragen. Dat idee bleef in zijn gedachten 'hangen'. En toen hij in de bergen wilde gaan wandelen zette hij dat idee om naar de praktijk door zelf een rugzak te maken. Hij timmerde een houten rugzakframe in elkaar en naaide er een draagzak voor. Hij merkte direct het verschil. 

Voorlopig borg hij zijn unieke rugzak en zijn ideeën op, want zijn legerdienst wachtte.

Tien jaar later

Tijdens zijn dienst in het leger had hij gemerkt dat zelfs de elite-soldaten een gebrek hadden aan stevige, praktische rugzakken. Dus haalde hij zijn oude ideeën weer boven en startte een bedrijfje op in de kelder van het kleine appartementje van zijn ouders. Hij begon weer rugzakken te maken. Later kwamen er ook tenten bij.
Ondertussen is de firma uitgegroeid tot een Zweeds icoon. En ook buiten Zweden zijn de Fjällräven producten een succes.
Het 'Kanken' model is in meer dan 60 jaar niet veranderd
http://www.fjallraven.com

zondag 1 november 2015

Höst!

Het is herfst! Höst!
Mijn favoriete seizoen (op dit moment ;-)) Heerlijke warme kleurtjes. De bladeren sterven af maar doen dat op een indrukwekkende manier.
Een impressie (foto's genomen in onze achtertuin.):

Roestkleur, goud, geel
Meneer Specht
Hang on
Berken broers
Fairy fall
Ruisend riet
Fall in the valley
Meer foto's onder de tab "FOTOS"