Artikel FM

Nieuw artikel van me op Fika Magazine:

http://www.fikamagazine.com/het-palmhuis-palmhuset-in-goteborg/

Aan de tand voelen

Weeral een nieuwe ervaring rijker: mijn eerste bezoek aan een Zweedse tandarts zit erop. En ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast ben. In alle opzichten scoort Zweden op vlak van tandheelkunde (wat mijn ervaring betreft) beter dan België.
Om te beginnen kon ik zeer snel op consultatie gaan; donderdag gebeld en vandaag een afspraak om 13u50. En ik heb geen minuut moeten wachten. Dat heb ik in België bij al mijn bezoeken aan dokters en tandartsen nog geen 1 keer meegemaakt. Ik werd verwelkomd door niet 1 maar 2 assistentes. En zoals het bekende liedje gaat "'t is altijd lente in de ogen van de tandartsassistente". Wel, in dit geval was dat nu eens waar. Beiden waren zeer  vriendelijk, professioneel en bovenal persoonlijk.

En dan het onderzoek door de tandarts zelf, die mij een hand gaf, mij bij mijn voornaam begroette en enorm meeleefde met mijn situatie - zijnde een losgekomen kroon. Hij heeft heel de krakkemikkige handel verwijderd, en de details ga ik hier nu niet vernoemen maar er kwam een verdoving, een boor, schrapers en een zwetende tandarts aan te pas. (dat zweten kan ook wel iets te maken hebben met het feit dat her hier 30 graden is - sorry thuisfront! Bij jullie heel wat minder nu).

De assistente (een Australische) week niet van mijn zijde en af en toe legde ze zelfs een hand op mijn schouder om mij gerust te stellen (en dat helpt dus echt). En tussendoor kwetterde ze erop los en stelde vragen om mij af te leiden. Maar het was wel moeilijk antwoorden met een afzuigslangetje en de vingers van de tandarts in mijn mond. Trouwens zeer bekwame vingers, Ik voelde niets van de verdovingen (waarbij hij zich excuseerde voor het geval hij mij pijn deed) en hij heeft zeer snel en efficient gewerkt. Geen eindeloos geboor waar je nekhaar van overeind komt. Een tandartsbezoek is nog nooit zo vlot en zacht verlopen.

En omdat ik het zo plezant vond ga ik morgen nog eens terug! Voila zie! Deze keer  om de basis van een nieuwe kroon te laten maken op de overblijfsels van de tandwortel. En zullen ook opmetingen gedaan worden voor een nieuwe kroon. Die dan de week erop wordt aangebracht. Ik kijk er al naar uit!

Ik heb de zon zien zakken ...

De zonsondergangen zijn hier vaak spec-ta-cu-lair. Vooral als het goed weer is geweest gedurende de dag. Ons huis is ook ideaal (en hoger) gelegen - we hoeven maar uit het raam van de keuken of de living te kijken. Dus op menig avonden kan je mij zien staan aan de voorkant van ons huis terwijl ik (weeral) een foto neem van de natuurpracht.

En die is geen twee keer hetzelfde.

Hier zijn er alvast twee van de velen :

Slimy freaks

Een paar weken geleden heb ik zaadjes in potjes gestoken; 2 soorten pompoen, gele en groene courgettes en watermeloen. Met maternale trots zag ik de zaadjes ontkiemen en uitgroeien tot kleine plantjes. Door het warme weer en het regelmatig wateren waren ze al gauw klaar voor verplaatsing naar de vaste grond.

Maar het is na weken weer beginnen regenen en alles wat sluimerig is en kruipt is nu te voorschijn gekomen, waaronder ook dikke vette bruine naaktslakken. En die zijn hier een plaag! Iedereen klaagt erover. Ze overwoekeren alles. En de vogels eten hen niet (kan ik hen niet kwalijk nemen), dus hebben ze geen bedreiging en kunnen in alle slijmerigheid verder kweken. Nu is er sinds dit jaar wel een predator in de buurt komen wonen - zijnde Tina, gewapend met een doos grof zout.

Het gewelddadige komt in mij naar boven wanneer ik zie hoe ze het massaal op mijn groentjes hebben voorzien. Liefst van al vreten ze aan de stengel net boven de grond, zodat direct de genadeslag wordt toegediend. Ik ben niet van plan mijn plantjes op te geven, maar het is niet gemakkelijk, want er zijn er al 2 tot aan de grond opgevreten en de bladeren van 3 andere zijn zwaar aangetast. Aangezien het regelmatig regent moet ik mijn zoutbarrières dagelijks herstellen. Een moestuintje is hard labeur. ( En kost een fortuin aan zout)

Hop hop hop, paardje in galop!

Nougat

Deze week heb ik fantastische rijlessen gehad!

Donderdag was het prachtig weer en zijn we met de paardjes in het bos gaan wandelen. En dan bedoel ik echt IN het bos. Van het pad weg en tussen de bomen (opletten om niet te blijven hangen met de stijgbeugels). Het terrein was behoorlijk heuvelachtig, dus werken voor de paardjes. Af en toe moesten we zelfs op en van een rots springen. Maar het is terrein dat ze kennen. Dus was het als ruiter je taak een goed evenwicht te houden en hier en daar een beetje bij te sturen.

Voor de rest heb ik redelijk losse teugels gelaten want mijn paardje - Nougat - is een super lief, betrouwbaar, intelligent en gehoorzaam diertje.
Een droom om op te rijden.


Vrijdag had ik 2 hoppning (jumping) lessen na elkaar. Ik heb onlangs ontdekt dat je lessen kan herboeken. Als je ziek ben of op reis en op tijd verwittigd kan je die lessen ergens anders recupereren.

Mijn paardje op vrijdag is nu Loppan. Ook een zoet volgzaam beestje. En zeer enthousiast in het springen. Zalig om 2 lessen na elkaar te hebben want dan kan je ten minste verder bouwen op wat je al geleerd hebt en de feeling met je paard wordt beter. Het niveau op de vrijdag-les is lager dan die op donderdag, dus dan heb ik wat meer ademruimte. Ik vind het leuker en leuker om een parcours af te leggen. Heerlijk om veel te wenden en keren en de gangen van het paard af te wisselen.

Fjällbacka

In the middle of nowhere
Op de terugweg van onze laatste trip naar Oslo wilden we het vissersdorpje Fjällbacka bezoeken. Gelukkig hadden we een GPS die ons via smalle landwegen door het Zweedse platteland loodste. Verschillende keren hadden we de indruk naar het einde van de bewoonde wereld te rijden. Met andere woorden; Fjällbacka ligt echt in-the-middle-of-nowhere. Maar dat maakt het natuurlijk charmant en spannend om te ontdekken en het is zeker niet platgelopen door toeristen.



Moord mysteries

Fjällbacka ligt op ongeveer 150 km van Gothenburg aan de Zweedse Westkust en is bekend vanwege de opnames van de detective televisieserie "Fjällbacka murders". De schrijfster van de verhalen, Camilla Läckberg (1974), groeide hier op en haar verhalen spelen zich in en rond het dorp af. Läckberg schreef 9 boeken over fictieve moorden waarvan 15 miljoen exemplaren in 50 landen verkocht zijn. 

http://www.camillalackberg.se

http://www.visitsweden.com/sweden/Regions--Cities/Gothenburg/Culture-in-Gothenburg/Crime-Fiction-West-Sweden/

Zoals veel Zweedse dorpjes is er hier buiten de zomermaanden niet veel te beleven. In heel het dorp was maar 1 brasserie open en die zat dan ook helemaal vol. Gelukkig hadden we goed weer en was de lucht en de zee stralend blauw. Perfect om een paar mooie foto's te nemen.

Ingrid Bergman

Maar Camilla Läckberg is niet de eerste beroemdheid die een band heeft met het dorpje. Fjällbacka was in de jaren '60 en '70 tijdens de zomer een toevluchtsoord voor de Zweedse actrice Ingrid Bergman (1915-1982). Op 1 van de eilandjes had ze een vakantiehuis waar ze zich terugtrok van het drukke leven in Hollywood. Een pleintje is daarom ook naar haar vernoemd.

Wat te doen?

Fjällbacka is een zeer pittoresk havenstadje, perfect om mooie foto's te nemen. Je kan ook een stevige wandeling maken tot boven op de rots en moet daarvoor wel door de kleine Kungsklyftan kloof. Een zeer avontuurlijke wandeling waar je stevige schoenen en een beetje moed voor nodig hebt, want je moet onder rotsblokken wandelen die tijdens hun val naar beneden in de kloof vast zijn komen te zitten.

Gedurende de zomermaanden kan je met lokale vissers op kreeftsafari. Vangen, bereiden en (uiteraard) opeten die je allemaal zelf. En na al dat wandelen, klimmen, varen en vissen kan je uitblazen in het plaatselijk hotel, een hostel of op de camping zelf je tentje opslaan. En dan de zon zien zakken in de zee....

Blog voor Fika Magazine

Mijn tweewekelijkse bijdrage voor FM gaat deze keer over ons bezoekje aan een charmant snoepdorpje dat we tijdens onze terugtocht van Stockholm bezochten.
Een artikeltje om van te snoepen....

Lees het volledige artikel op FM door op onderstaande link te klikken:

http://www.fikamagazine.com/snoepdorp-granna-in-zweden/

Het artikel verscheen al eerder op mijn eigen blog. Maar het is natuurlijk leuk ons verhaal ook eens op een andere blog terug te zien.

Wat ruist daar door het struikgewas?

Afgelopen week hadden we op een avond een heel bijzondere bezoeker in onze achtertuin; een hertje. In het bos achter onze tuin liggen een paar poelen en daar kwam ze misschien naartoe om wat te drinken na al dat warme weer van de dagen ervoor. Het krioelt ook van de struiken en planten en bomen waar ze hier en daar wat aan knabbelde en zo is ze afgedwaald en in de achtertuin terecht gekomen.
Onze 'tuin' is geen rechthoekig lapje gemillimeterd groen gazon. Onze tuin zijn rotsen en planten en bomen die spontaan hier en daar uit de grond komen - alles 100 procent puur natuur. De overgang tuin/bos is dus heel vanzelfsprekend en een grens of omheining is er niet. (Heel gemakkelijk qua onderhoud ook.) Dus is het begrijpelijk dat de diertjes al eens buiten hun domein komen - wat voor ons een ware traktatie is!

Vorig jaar een hyperkinetische eekhoorn nu een schichtig hertje, hopelijk volgend jaar een eland!

Onze 'tuin'. Geen grasmachine nodig...

De poeltjes achter de tuin

Summer time!

Het is bijna een week geleden dat ik een post geplaatst heb en dat is lang, maar dat heeft alles te maken met het fantastische weer dat we hier hebben! Warm, zonnig bikini-weer. En dan wil je natuurlijk niet achter het scherm van een laptop zitten.

We genieten er met volle teugen van (al 3 x BBQ) want dit soort weer is zeldzaam in Zweden. Alhoewel je het met de opwarming van de aarde nooit weet. Wie weet wordt het Noorden het nieuwe Zuiden. Als je de nieuwsberichten mag geloven is het Zuiden van Europa momenteel niet zo'n aanrader om met vakantie te gaan. Landen als België, Nederland en nog Noordelijker staan er beter voor.

Ondertussen heb ik de indruk dat de Zweden nog niet echt voorbereid zijn op het warme weer. De zomerkleedjes en sandalen liggen nog te diep weggestoken in de kleerkasten. Of misschien zijn ze bang om hun witte benen te laten zien?

Marabou chocolade 100 jaar! (1916-2016)

Er was eens ....
een Noorse koloniale handelaar die Johan Throne Holst heette. Aan het einde van de jaren 1800 kocht hij de Freia chocoladefabriek in Christiania (Noorwegen) voor 9000 kronor en paste die aan naar een meer moderne werkplaats. Al gauw werd deze de grootste producent in Noorwegen. In 1916 richtte hij de dochteronderneming "Marabou" op - de naam kwam van de ooievaar op de verpakking. Deze fabriek lag in  Sundbyberg net buiten Stockholm (Zweden), en voerde de chocoladeproductie op in 1919 - een nieuw tijdperk was geboren!

De tijd dat chocolade een luxeproduct was is gelukkig al lang gepasseerd. Door het bandwerk in de fabriek kon de prijs in de jaren '30 zakken.

Henning Throne Holst, zoon van de stichter Johan, was fabrieksdirecteur van 1918 – 1947. In die periode bracht Marabou innoverende producten op de markt, die we vandaag de dag nog kennen, zoals: Jap, Non Stop, Daim en Twist.

Marabou maakt deel uit van de Mondelēz multinaltional, dat het grootste chocoladebedrijf ter wereld is.  Naast de Scandinavische merken Marabou en Freia is Mondelēz  ook eigenaar van Milka, Cadbury, Toblerone, Côte d’Or en Suchard.

Deze variant is super lekker!!

http://www.marabou.se/

Loungen

Het is vandaag een heerlijk dagje! Veel zon, zeer weinig wind (want die maakt het koud) en een stralend blauwe lucht. Mijn voornemen voor dit voorjaar is zoveel mogelijk in de zon zitten en liggen om mijn alarmerend lage vitamine D waarden naar omhoog te krijgen. Ik heb gisteren een half uurtje in de zon gezeten en mijn gezicht was 's avonds verbrand. Dus vandaag ben ik gewapend met een fles Nivea zonnecreme en een petje. Ik hou enorm van de geur van Nivea. Dat geeft meteen een tropisch vakantiegevoel en roept herinneringen op. In gedachten ga ik terug naar stranden in Thailand, Maleisië en Vietnam.

Zweden is natuurlijk niet Azië, maar het is hier heerlijk rustig - zelfs geen geluid van verkeer. En ik loop op blote voeten rond op ons houten terras. Vanmiddag staat een BBQ op het programma - dat is Benjamin's taak voor vandaag. Hij is vandaag en morgen thuis dus hebben we een laaaaang weekend. Eerst hadden we een uitstapje naar 1 van de eilanden gepland, maar het is hier zo zalig en rustig op ons terras aan het bos, dat we hier heerlijk blijven hangen. En de frigo met koude drankjes is ook binnen bereik.

Keillers rock

In Keillers park kan je met de auto tot boven op een rotsplateau rijden. Van daaruit heb je een mooi zicht op de stad. We hebben dat in juni 2014 gedaan tijdens een zonsondergang. Hier een fotootje uit het archief:

Maar wat we toen nog niet wisten en nu wel is dat Keillers rock in de Viking periode ook een andere functie had. Onze Zweedse vriendin Elizabeth wist ons te vertellen dat het een locatie was om euthanasie uit te voeren op de oude leden van de stam. Wanneer de oudjes niet meer konden functioneren in de maatschappij en niet meer wensten te leven werd er een ceremonie uitgevoerd. Vervolgens werden ze vanop de rots naar beneden gegooid. Deze vorm van euthanasie was het minst pijnlijk en de kans op slagen was zeker.

Straffe mannen die Vikings.

Nieuw artikel voor FM

Sinds gisteren een nieuw artikel van me op Fika Magazine over het Vikingmuseum in Oslo dat we vorig jaar bezochten.

Dit is de link:
http://www.fikamagazine.com/het-vikingschipmuseum-in-oslo/

Mei!

Mei, de zomer komt dichterbij!