Österlen

Toen vorige week vrijdag het werk er voor Benjamin opzat in Olofström (zie vorige blog), zijn we doorgereden naar het zuiden van Zweden, meer specifiek naar de regio Österlen [uit te spreken als Eusterleen]. Het is het Hageland van Zweden. 

Voor degenen onder jullie die niet bekend zijn met het Hageland, dat is de regio waarvan ik afkomstig ben. En als je de serie Vlaamse serie Katarakt ooit hebt gezien - die is daar opgenomen. Het is het zacht glooiende landschap tussen Diest, St-Truiden, Aarschot en Leuven (mijn geboortestad). De regio is vooral bekend om zijn appel- en peren boomgaarden en de twee grootste fruitveilinghuizen zijn in Tienen en St-Truiden. 

Kivik's golfbreker

Vrijdagavond kwamen we aan in de regio Österlen, en hebben we de kustlijn gevolgd. Het eerste noemenswaardige dorp aan de zee is Kivik. En we waren aangenaam verrast door de mooie golfbreker en de hevigheid van de golven. In Goteburg is de zee heel kalm en hebben we amper golven.

Er was een winkel met streekproducten - vooral vis en veel haring in alle mogelijke marinades en smaken, iets waar de Zweden gek op zijn en je op hotel zelfs tussen het ontbijtbuffet kan aantreffen. Er was ook een bier bij op basis van haring.... waar gaat het met de wereld naartoe? Ik heb zo'n vermoeden dat het niet op de lijst van 's werelds topbieren zal belanden.

Haring pilsje, iemand?

En meer haring, haring, haring....

Olofström

Vorige week moest Benjamin een paar dagen in Olofström zijn voor het werk. En omdat hij daar al verschillende keren geweest is in de afgelopen jaren, wou ik nu wel eens meegaan.

Wel, op een paar winkels en restaurants na is er niet veel te zien in het dorp. Op 2 dagen tijd had ik alles gezien en gedaan. Wel de moeite waard in het centrum was een sas met bijhorend oud Poorthuis.

Gelukkig had ik op voorhand wat opzoekingswerk gedaan over de omgeving, want in de hotelkamer blijven of 20 keer rond het plein wandelen is niets voor mij. Dus had ik mijn wandelschoenen mee en verschillende soorten outdoorkledij. Het weer was fantastisch op donderdag en vrijdag dus ben ik er elke dag op uit getrokken met mijn rugzakje en pistoleetjes uit de Lidl (ja, er is een Lidl in Olofström!). En heb er prachtige wandelingen gemaakt in het grote Halens natuurreservaat.

Op dag 1 ben ik er in geslaagd verloren te lopen maar ben wel per ongeluk terug op het juiste pad gekomen - wel in de omgekeerde richting als de bedoeling was. Mits wat extra kilometers heb ik toch heel de wandeling kunnen doen. De omgeving van Olofström is best wel heuvelachtig dus er waren een paar kuitenbijters bij. Aangezien ik niet in woorden kan uitleggen hoe mooi de natuur was volgen hieronder een paar foto's:

DONDERDAG

VRIJDAG

Niets is zo gezellig als samen in de file staan

Via internet luister ik regelmatig naar de radiozender Joe. En het is me opgevallen dat het file-probleem er in België niet op is verbeterd. Tegenwoordig worden ook alleen de files vermeld waar je langer dan 10 minuten in staat. Sommigen zijn wel 59 min lang (wel zeer specifiek allemaal). Het is om depressief van te worden.

Benjamin luistert in de auto ook naar Joe en bijna altijd is dat het moment dat de lijst van files wordt afgehaspeld. En dan is hij natuurlijk blij dat we in Zweden wonen en niet in het overvolle België. Want opportunist als we zijn (laten we ons ook eens op de voordelen van leven in Zweden concentreren), in de file staan is iets dat we niet missen. Als we naar Gent reizen en in Zaventem uit de luchthaven komen en de Brusselse ring oprijden is het meteen duidelijk dat de densiteit op de wegen een groot verschil is met Scandinavië.

Allez, toch een groot pluspunt, Zweden-Belgie 1-0
En nu de lente eraan komt kan het hier al helemaal niet meer stuk.

Wat kraakt daar in het struikgewas?

Omdat de winter in Zweden ellendig laaaaaang duurt, is elke zonnige dag een excuus om buiten een beetje verse lucht in te ademen en een straaltje zonlicht op te vangen.

Op iets meer dan een uurtje rijden, naar het Noorden in de buurt van Vännersborg (zeer vriendelijke naam want letterlijk betekend het Vriendenburcht), liggen de Hanne- en Hunneberg natuurreservaten. Er zouden veel elanden in het wild leven en de koning gaat er traditioneel 1 x per jaar jagen. Sinds 1351 zijn de jachtgronden eigendom van het koningshuis. Wat eigenlijk wel een goede zaak is voor de bescherming van de dieren, want ik heb zo'n vermoeden dat de Zweedse koning geen echte jachtfanaat is.

Vorig weekend had B een lang weekend en zijn we vrijdag naar Hunneberg gegaan voor een wandeling van 10 km. Daar hebben we iets langer over gedaan dan verwacht, want hier en daar was het best lastig om door de sneeuw te ploeteren. Met al het ijs en de sneeuw op de paden was het een en al kraken dat we deden, dus het 'wildleven' kon ons van ver horen afkomen, en op een eekhoorn na hebben we dus niet veel beweging gezien. Maar er waren enorm veel sporen in de sneeuw. Met onze beperkte kennis konden we die van elanden en vossen wel herkennen. Er leven ook herten en reeën. En volgens de website www.hunneberg.com zouden er ook bevers zijn.

De natuur was zeer mooi en op onze wandeling hebben we niet 1 andere wandelaar tegengekomen. Een groot voordeel van het lengen van de dagen is dat je je niet ongerust moet maken als je wandeling iets langer duurt, het is nu zeer klaar tot 19u, dus een uurtje extra wandelen moet niet in het donker gebeuren.

Aan het startpunt was een cafetaria die tot 16u open is. Naar Belgische normen een zeer vroeg sluitingsuur want ideaal is toch dat je na een wandeling nog een stuk taart of pannenkoek kan eten vooraleer je terug naar huis rijdt? Neen, dus. Gelukkig hadden we er voor onze wandeling een grote kom spinaziesoep met vers brood gegeten. En ik had nog een mueslikoekje in de rugzak, dus daar moesten we het dan maar mee doen.

Oude houthakkershutten

Elanden afdruk (links), Tina (rechts)

Hier en daar een hellingske

Elanden museum (gesloten)

Toch nog een eland gezien