Leren tellen

Een nieuwe taal leren is weer helemaal opnieuw kleuter worden. Leren tellen bijvoorbeeld. Gelukkig is Zweeds geen Chinees (ik vrees dat ik die vergelijking nog veel zal maken).

Zweeds - Chinees:
ett - yi
tva - er
tre - san
fyra - si
fem - wu
sex - liu
sju - qi
atta - ba
nio - jiu
tio - shi

Pre trip deel 4

Na veel wikken en wegen, pro's en contra's, analyse in excel, 2 bijna slapeloze nachten, uren gebabbel in de bar, tijdens een wandeling in het bos, bij een zonsondergang aan de zee, bij het eten van een pizza in de auto... en uiteindelijk info van Anki dat Tanja (huisbaas van huis 3) er nog niet uit is over de huurprijs, besluiten we op zeker te spelen en gaan we voor huis 1!
En voor de fans van het eerste uur die nieuwsgierig zijn naar ons nieuwe stulpje, hier volgen nog enkele foto's:

Studeer/hobbykamer

Badkamer

Uitzicht vanuit de badkamer

Traphal

Eetkamer/keuken

Voorkant huis

Pre trip deel 3

Op donderdagochtend krijgen we van Janna, een collega van Anki een speed-tour door het stadscentrum. En met 'speed' bedoel ik "een overdosis amfetamines gecombineerd met 10 shots espresso's hyperkinetisch snel". Janna is super lief en vol enthousiasme maar ik kan haar amper bijhouden. Ze is nog geen 25 en ik ben er 36, aiaiai, begint mijn leeftijd echt al parten te spelen?
Terwijl ze constant aan het babbelen is spurts ze van hier naar daar. Ik probeer links en rechts een foto te nemen en moet daarna sprinten om haar en B in te halen, waardoor ik de helft van de uitleg mis. Gelukkig herken ik veel plaatsen omdat ik vorig jaar in juni ook al wat uurtjes door de stad heb gekuierd.
Janna koopt voor ons beiden een oplaadbare kaart voor het openbaar vervoer en we springen op en af een paar trams. We lopen door parken, zien de viskerk, de haven, de delicatessenhal, lopen langs musea en theaters. Nemen in de verte shoppingmals en cafes waar (ik kan de koffie van ver snuiven en hoop stiekem op fika!)
Tegen half 1 barst mijn hoofd letterlijk van alle indrukken en informatie. System overload.

Stadsserres in het park

sculpturen in het park

Stadstreintje

Broodwinkel in de delicatessenhal

Oude cinema 'Draken', very Viking

Er staat een zebra in de paardenstal...

Eventjes hadden we ons oog op een huis op het eiland Hönö (uitgesproken "Heuneu"). Maar Peter - een collega van B raadde ons dit af voor 2 redenen: De gesloten eilandmentaliteit en elke dag de veerboot moeten nemen met id zomer wegens het toerisme wachttijden tot een half uur.

Ivm die gesloten eilandmentaliteit vertelde hij ons een ervaring van een andere collega die nu een half jaar op het eiland woont. Hij vroeg aan een ‘local’: “Zal mijn zoons zoon als een eilandbewoner beschouwd worden?” (dus 3e generatie oh eiland) De man keek hem aan alsof hij gek was geworden en antwoordde kalm:” Wordt een zebra een paard omdat hij in een paardenstal staat?”

Au, touche....

Maar nieuwsgierig als we zijn wilden we toch eens gaan kijken naar al die mooie paardenstallen op de eilandengroep öckerö, Hönö, Fotö (uitgesproken als Eukereu, Heuneu en Foteu). Vanop het 'vasteland' moet je een overzet nemen naar öckerö en van daaruit kan je via bruggen naar de andere eilandjes.

Via een super intelligent systeem wordt de overzet gevuld - trucks, bussen en ander groot gevaarte moeten op de middelste strook staan en rijden als laatste van de boot. Personenwagens staan links en rechts en rijden per 2 vakken op en af, waardoor dus veel tijd wordt uitgespaard. Tijdens de rit van een 10 tal minuten stappen we uit en genieten van de omgeving - het zonnetje schijnt, maar er staat toch nog een koude wind. Heerlijk om op zee te zijn en de uitzichten zijn weeral prachtig. Het is moeilijk hier lelijke foto's te nemen.

Pre trip deel 2

Het hoofddoel van onze pre-trip was natuurlijk het vinden van een geschikte woning. We hadden geen idee wat te verwachten. Ik had op voorhand de lokale immomarkt verkend via internet, maar blijkbaar was deze info achterhaald en al vele huizen verhuurd.

Op voorhand moesten we een vragenlijst invullen met onze wensen en voorkeuren. Die waren bvb; dicht bij B's werk en de natuur, winkels binnen fietsafstand, openbaar vervoer op wandelafstand, liefst 3 slaapkamers (eigen slpk, gastenkamer, bureautje), rustig....

Maar laten we verder gaan met het schema:

woensdag; Anki pikt ons op aan het hotel om te beginnen aan de 'huizenjacht'. Er staan 4 huizen op het programma en dat stelt ons niet gerust. Dat komt misschien omdat we in China 31 appartementen hebben gezien op 2 dagen en er 3 bij waren die we zagen zitten. Onze voorkeur werd toen voor onze neus ingenomen door een ander koppel. Maar, geen paniek.

Huis 1:

Is gelegen in Lilleby. Een typische plattelandsomgeving met veel paardenliefhebbers en heerlijk pittoreske Zweedse boerderijen in vrolijk blauw, rood en geel. Het huis zelf is moderner en ligt naast een nieuwe wijk met alleen een buur links en rechts. Uitzicht vooraan is op een schooltje en de achterkant grenst aan een heuvelachtig rotsig bos(je). Het 'klikt' meteen met de eigenares Karin. Ze is geboren in Korea en samen met haar tweelingzus geadopteerd door een Zweeds koppel. Haar Engels is perfect - ze heeft dan ook 11 jaar in de USA gewoond voor haar studies en blijven plakken. Maar erna is ze teruggekeerd naar Zweden en met een Zweedse ingenieur getrouwd. Samen hebben ze 2 kindjes van 4 en 8 jaar. Hun huis hebben ze 1,5 jaar geleden laten bouwen. Je merkt dat er veel liefde is ingestoken. En alle ruimtes zijn goed benut. Nu gaan ze 2 jaar naar Amerika om haar doctoraat te halen. Ze is psychologe met als specialisatie kanker bij vrouwen.
We voelen ons meteen thuis en de standaard is gezet. Als de andere 3 huizen niet meevallen hebben we onze nieuwe nestje gevonden.

Huis 2:

Aan het einde van een doodlopende straat met een grote tuin. Het dak van het tuinhuis is aan reparatie toe want de bliksem is er onlangs ingeslagen. Het huis zelf is nogal ouderwets en aan wat verfrissing toe. Het heeft iets weg van een bungalow, maar is nogal donker binnen. De keuken is klein en van de kelder zouden we maar 1 kamer mogen gebruiken. Het 'feel good gevoel' is er niet. De kachel is een oud Zweeds model dat niet te hard mag branden want dan kan hij barsten, horen we. Oeps...
De eigenaars zelf zijn lieve, leuke mensen. We hebben al zo vaak te horen gekregen dat Zweden gereserveerde mensen zijn, maar in de praktijk is dat niet zo. We ontmoeten overal innemende mensen - maar meer daarover in een ander verslagje. Ze verhuren hun huis voor 2,5 jaar omdat ze een zeiltocht naar de Caraïben gaan maken - hoe cool is dat! (vandaar de boot in de tuin) Ik heb al zin om te vragen of ik mee mag. Ze hebben veel ervaring met zeilen, dus ze zijn niet aan hun proefstuk toe.
Maar deze boot gaan we toch niet nemen.....

Huis 3:

Dit huis heeft ons helemaal van onze sokken geblazen. Het is zeer modern en heeft niet het huiselijke gevoel als huis nr 1, maar de locatie is super super uniek. Het is gelegen in Andalen - een redelijk afgesloten wijk met voornamelijk vakantiehuizen (30 km/u is de speedlimit)- en dan ook nog eens vlak aan de waterlijn. Het uitzicht vanop de bovenverdieping is adembenemend. De hele doorlopende ruimte boven lijkt recht uit een architecturaal designboek te komen. Verbluffende keuken, eetplaats voor 8 en  living met maar liefst 3 (!) sofa's. Hier zouden we alvast geen ruzie moeten maken over het beste plaatsje in de zetel. Ik heb wel minder het gevoel dat ik thuiskom. In totaal is het 25 m2 groter dan huis 1, maar hier en daar gaat er ruimte verloren aan bergingshoekjes en de gang beneden is zo breed dat je er een dansbal kan houden. Aangezien de kans zeer klein is dat dat ervan zal komen hebben we onze bedenkingen bij de indeling.

Tanja, de Duitse eigenares, heeft een zoontje van 4 en een au pair, dus voor haar is het wel handig beneden een extra speelhoek met sofa te hebben. De kamers zijn hier meer van elkaar afgesloten. Terwijl ze in huis 1 eerder in elkaar doorliepen. Tanja heeft het huis 1,5 jaar geleden gekocht na een bezoek van 10 minuten. Het was spiksplinternieuw en ze was nog maar pas in het land - haar registratie moest zelfs nog gebeuren. Het huis moet haar behoorlijk wat gekost hebben. Later horen we dat er in Goteburg extra belastingen te betalen zijn op huizen met zicht op zee.
Pffff, we hebben het moeilijk. Op naar huis 4. In stilte wens ik dat het niet te mooi is want anders wordt het nog heel moeilijk beslissen. Het is alvast duidelijk dat de standaard van huizen hier ietwat anders is dan in China.

Huis 4:

Is gelegen ten Oosten van de stad, dus minder interessant voor dagelijks vervoer naar Volvo. De wijk en het uitzicht kunnen bij lange niet tippen aan de vorige 3 huizen. Het is ook het kleinste van de 3 en gebouwd door een Turkse familie wat je wel merkt aan de donkere kleuren van de keuken en vloeren en de keuze van decoratie. 1 van de 3 broers woonde in het huis, maar is in januari overleden. De familie wil het huis nog niet verkopen. De broer die ons de rondleiding gaf had het best moeilijk om niet emotioneel te worden. We vinden het spijtig voor hen, maar dit is echt geen huis voor ons. Hier zouden we ons niet goed voelen.

Tot vrijdagochtend krijgen we de tijd om te beslissen. En de slapeloze nachten beginnen...

Pre trip - deel 1

De pre-trip zit erop. Best wel vermoeiend en intens. Veel nieuwe indrukken en belangrijke beslissingen te nemen.
Ons schema in een notendop:

Maandag: na het werk B opgehaald en naar de luchthaven. Vlucht om 20u40. Aankomst 22u30. In hotel rond half 12 en half uur moeten aanschuiven om in te checken. De baliemedewerker laat zich alvast niet opjagen - we zijn dan ook in Zweden. Na een late douche crashen we in bed.

Dinsdag: B moet er om 6 al uit voor een ochtendvergadering in Volvo. Om 9u30 is hij terug ih hotel. In de voormiddag worden we opgehaald door Anki (Ann Christine) van Human Entrance, de firma die ons begeleid tijdens het "integratieproces". Op haar kantoor krijgen we een briefing en planning vd komende dagen. Om half 1 zit de briefing erop. Ik kijk al uit naar een lunch maar we krijgen de mededeling dat we kunnen gaan. In de namiddag zijn we 'vrij' om op ons eentje te gaan en staan waar we willen. Okey.... Door de gietende regen (geen paraplu) zoeken we onze weg terug naar het hotel. Gelukkig moeten we Norstan door. Het grootste shoppingcenter van Goteburg. Dus droog en met cafés en restaurants. We vinden er eentje die 40 jaar bestaat en kunnen een lunch aan 40kr krijgen. Softdrink en koffie inbegrepen. Ik ondervind al snel dat Zweedse porties klein zijn in vergelijking met de Belgische. Maar de gebakken aardappeltjes, de 2 sneetjes gebraad en het kwakje Provençaalse saus smaken wel heel lekker.
Om half 4 moeten we bij de Handelsbanken zijn. Zeg maar de Zweedse versie van KBC maar dan efficiënter en veel persoonlijker. Naast Volvo is er een vesting en dat is super handig. De bankbediende Josefina is  heel vriendelijk en typisch Zweeds. We worden te woord gestaan in een apart kantoortje en krijgen koffie en (lekkere) koekjes. Ik krijg het 'deja-vu China gevoel' wanneer blijkt dat ze niet weet hoe haar laptop in het dokkingstation te bevestigen. Maar op dat incidentje na is ze heel efficiënt en to-the-point. B kan veel documenten tekenen en voor sommige moeten we wachten tot we na verhuis ingeschreven zijn in het Zweedse register. Erna moet B nog naar een meeting op Volvo (naast de bank). Dus wacht ik 1,5u id auto - gelukkig bestaat er zoiets als een i-pad.
We passeren nog snel langs het hotel om ons op te frissen en rijden dan door naar de koninkrijkszaal van Jehovah's getuigen voor een eerste vergadering! Gelukkig is er een Engelse gemeente. We worden super vriendelijk onthaald, we hadden ook niet anders verwacht van onze Zweeds mede-getuigen. Weer voelen we hoe speciaal het is deel uit te maken van zo'n unieke organisatie. We hebben echt overal familie. We kennen elkaar nog niet maar toch voelt het vertrouwd aan omdat we dezelfde normen en waarden hebben. De gemeente bestaat uit een mix van nationaliteiten wat het boeiend maakt. En van alle leeftijden, bejaard en veel jonge gezinnen en kinderen. We maken vele nieuwe vrienden en op 1 avond hebben we een heel sociaal netwerk (who needs facebook?)
Na de vergadering gaan we nog iets eten op Järntorget - een plein met bekende fontein ad overkant van de straat. We nemen allebei pasta en het smaakt ons geweldig goed. Het valt me op hoe rustig het is. Mensen zitten relaxed aan hun tafeltje met hun vrienden te babbelen - minding their own business, niemand heeft teveel op of is luidruchtig. Een heel ander sfeertje dan bij ons op café na 10u. Hier kan ik wel aan wennen.