Dag 8: ååååååå

Å, å en å

Na Luleå gaat het naar Piteå. Voor je begint te lachen met de namen van deze steden - er is trouwens ook nog een Umeå verder langs de weg - er is een logische uitleg voor. Hier volgt een korte taalles.

Zoals al eerder vermeld is een 'å' een rivier. Luleå is gelegen daar waar de rivier de Lule uitmond in de zee. Piteå is gelegen waar de Pite in de zee stroomt en Umeå ... wel je kan het wel raden zeker?'

It is not a pity to be in Piteå

Piteå is een absolute aanrader. Het is een super gezellig stadje met een leuke winkelstraat; 'Sundsgatan'. Volgens een inscriptie is het zelfs de eerste verkeersvrije Voetgangersstraat van Zweden.

Er zijn ook genoeg gelegenheden om gezond en goedkoop te lunchen. I'm so happy want dat wil zeggen dat ik niet moet koken vandaag! En het is ook leuk om weer eens op een stoel en aan een tafel te kunnen eten. Nooit gedacht dat ik dat zoveel zou kunnen waarderen.

We hebben geluk met het weer. De terrasjes zijn open en velen genieten met een tasje koffie van het zonnetje.

Wijn, cider en icetea

In de Systembolaget kopen we een box met rode wijn - kan van pas komen als we nog eens luide buren hebben. De pastelkleurige houten huisjes zijn om van te snoepen en ook het vierkante centrum van het stadje, Rådhustorget (het Gemeentehuis plein) is zeer gezellig en mooi onderhouden. Het is de oudste locatie van de stad en de vier stadswijken liggen elk aan een zijde van het plein.

In de buurt vindt ik trouwens ook een geweldige winkel die allerlei Samihandwerk, rendiervachten en lokale producten verkoopt aan zeer schappelijke prijzen. Ik laat me bijna verleiden tot het kopen van een vacht maar houdt het dan toch maar op een paar cidertjes en ecologische icetea.  Die mag heel de weg naar huis meerijden.

Umeå

En daarna gaat het langs de Oostkust verder naar beneden. We rijden vlak langs de kust maar raar genoeg zien we nergens een glimp van het water. Heel de weg belemmeren naaldbomen ons de weg. Ik had er mij toch iets anders bij voorgesteld.

Umeå is vooral bekend om zijn 3000 berkenbomen (eentje meer of minder is ook mogelijk) die de straten aflijnen. Die kwamen er na een grote brand in 1888 om de verspreiding van het vuur bij eventuele latere branden tegen te houden. We eten op een boot en wandelen een beetje rond. Oud en nieuw ligt hier letterlijk naast elkaar. Naar ruimtelijke ordening is er niet gekeken.
Maar het heeft wel iets.

Omdat het niet zo warm meer is en ik nog steeds in mijn shorts en op mijn flip flops rond loop rijden we door naar de camping. Dat is ondertussen al de 8ste. Tentjes zijn hier duidelijk in de minderheid. Maar er is toch een grote weide waar nog niet te veel tentjes op staan. Naast ons heeft een Gothic koppeltje zijn verblijf neergezet. Allebei in het zwart, oorbellen, tattoos en piercings. Perfect! We vermoeden van hen niet veel last te zullen hebben. En gelijk hebben we want het zijn voorbeeldige medekampeerders. Ze houden de decibels binnen de perken en lopen niet te koken op de meest onmogelijke uren.

Ritsen

En dan is het weer tijd om te ritsen. Dat is:
De rits van het buitenzeil openen en snel op je hurken of knieën (afhankelijk van nat of droog gras) in de kleine ruimte gaan en de rits weer bliksemsnel toe doen om muggen geen kans te geven.
De rits van binnenzeil openen en je op je kont in de tent laten zakken terwijl je voeten nog buiten steken en je snel je flip flops of schoenen uit doet. Binnenrits weer toe.
Oef we zijn al in de tent.
Kleren uit doen en pyjama aan, rits van de slaapzak open, in de slaapzak kruipen en de rits weer toe doen. En dan hopen dat je de eerste uren niet naar de wc moet.

En ik kan je garanderen dat al dat 'geritsel' in het midden van de nacht heel luid klinkt.

Van First Camp Luleå naar Gullviks havsbad camping: 384 km