Wash and wear
De afgelopen maanden heb ik mijn lopen weer wat opgevoerd. Dat helpt om de winterdepressie en de muffintop op afstand te houden. Ik loop nu ongeveer 200 km per maand. Dat wil zeggen minstens 5x per week met als resultaat dus ook elke week een volledige wastrommel gevuld met loopkledij. Vooral als ik buiten loop doe ik verschillende lagen kleren en accessoires aan. Tegenwoordig is het 3 laagjes-weer. Dwz 3 looptruitjes van verschillende dikte, loopondergoed, een thermo loopbroek, langere loopkousen, een beanie, handschoenen en een bandana.
Mijn wekelijkse duurloop doe ik meestal op de loopband. Het is handig om ruimte rond je te hebben om drankflessen, handdoek, papieren zakdoeken, de occasionele energiegel en reserve t-shirt kwijt te kunnen. En tegenwoordig kijk ik ook naar een op voorhand gedownloade film om de eentonigheid wat te doorbreken. Want 2 uur naar de op- en afrijdende auto's op de parking kijken is niet echt stimulerend voor de hersenen. Mijn duurloop variëert van 15 tot 20 km. Na een uurtje verander ik graag van loop t-shirt want ik ben een enorme zweter.
Het beleefde lopers kuchje
Omdat de winter tot nu toe redelijk zacht is - rond de 4 graden overdag - zijn de laatste weken veel mensen op de been. Goede voornemens zeker? De kerst- en nieuwjaars-kilootjes eraf werken? Dat is een probleem dat wij niet hebben. Een probleem dat ik wel heb is het ontwijken van wandelaars. Wanneer je elkaar tegemoet komt kan je oogcontact maken en meestal zijn ze snel genoeg om met hun hond/loopstokken/kinderwagen/2,5 kinderen plaats te maken. Moeilijker is het wanneer je in dezelfde richting gaat. Meestal loop ik rustig op het bospad, daardoor loop ik niet als een hyperventilerende neushoorn door het bos te stampen. En dan gebeurt het wel dat mensen mij niet horen aankomen. Ook de gedomesticeerde viervoetige 'bewaker' is al meermaals van mij geschrokken.
Dus zijn er kleine trucjes die ik gebruik om mijn komst aan te kondigen, zijnde: extra slepen met een voet om lawaai te maken met steentjes of eens beleefd kuchen. Als de persoon in kwestie naar muziek aan het luisteren is, aan de telefoon hangt of geen sensorische zintuigen heeft dan jaag je hen de stuipen op het lijf. Voor een fractie van een seconde denken ze dan dat ze worden aangevallen door een eland ofzo... Ik probeer altijd met een boogje rond hen te lopen - niet altijd gemakkelijk als ze in het midden van het pad lopen - om mogelijk karate reflexen te vermijden. En je weet ook nooit of iemand een flesje pepperspray paraat heeft. Maar er is hier bijna geen criminaliteit, dus voorlopig zit dat er niet aan te komen.
