Brrrrrr

De lente is nog lang niet in zicht. In tegendeel. De winter is nu pas goed op gang gekomen. We worden hier getroffen door een koudefront die je van je sokken blaast. Overdag is het nu -10 graden. Brrrr.

De voorspellingen voor de rest van de week zien er niet beter uit. Ik probeer zoveel mogelijk binnen te blijven maar af en toe moet ik er toch uit om met de fiets naar de winkel te gaan en dan doe ik mijn warmste Zweedse muts met oorflappen aan, 2 paar sjaals, dikke skiwanten, een paar truien en een legging onder mijn broek.

De Zweden die nu buiten komen om te wandelen hebben allemaal een skipak aan. Misschien moet ik mij dat ook eens aanschaffen....

Vad säger du?

Bijna elke keer dat ik in de kleedkamers van de gym ben en de gesprekken van de Zweedse dames hoor, komt de uitdrukking "Vad säger du?" [wa seejer duu?] eraan te pas. Echte elke keer. Het is komisch.

Letterlijk vertaald betekent het "Wat zeg je?" Maar het was me al opgevallen dat er meestal geen herhaling van de laatste zin van de gesprekspartner op volgde. Dus begon ik te denken... misschien heeft het ook een tweede betekenis?

Onlangs kwam het ter sprake toen ik op stap was met een Amerikaanse vriendin die al bijna 20 jaar in Zweden woont en met een Fin/Zweed is getrouwd. Blijkbaar kan het ook de betekenis hebben van "Wat zeg je nu?!" Dus vanaf nu is dat ons zinnetje wanneer we elkaar zien. Ze kan trouwens goed haken en gaat me binnenkort tijdens een hobbyavond leren breien.

Meneer Vos

Onlangs heb ik eindelijk een vos gezien! Het was op weg naar huis rond 23u. Benjamin was toen voor 2 weken in Indië en ik was naar een afscheidsfeestje geweest van vrienden die naar Nieuw-Zeeland zijn verhuisd.

Bij het inrijden van onze wijk heb je aan de linkerkant redelijk stijle rotsen, waar geen wandelpaden door lopen - ideaal territorium voor een vos dus. Hij (of zij, moeilijk te zeggen) was net de straat over gestoken om aan zijn wandelingetje tussen de huizen te beginnen. Ik stopte de auto om naar meneer Vos te kunnen kijken, hij stopte ook om naar mevrouw Van Landuyt te kijken - geen haast, keeping it cool. Na een tijdje is hij dan toch terug naar de kant van het bos gelopen en na een paar sprongetjes op de rotsen was hij weg. Hij stond er maar mager op.

Sinds kort probeer ik broodrestjes en pizzakorstjes te verzamelen om aan de vogeltjes te voeren. Want die hebben het lastig in dit koude weer en kunnen wel wat hulp gebruiken. Een paar dagen terug zat een dikke grijze langharige huiskat ook van de korstjes te eten. Na een paar meppen op de ruit en 'wegjaag-jargon' wist ik haar weg te krijgen. Benjamin was toen boven en wist niet wat er aan de hand was. Gelukkig kon ik hem ervan overtuigen dat ik ze nog allemaal op een rijtje heb.
Voorlopig toch nog. Maar ik kan niets garanderen.

Een beeld zegt meer....

Een paar foto's van de omgeving... koud maar mooi....

Let's stay home....

Alive but not kicking

Het is niet nodig om ons op te geven bij de dienst vermiste personen, we zijn er nog!

De afgelopen weken heeft B veelt gereisd, 2 weken Indië als onderdeel van zijn MBA opleiding en een paar dagen Gent voor het werk. Ik zal eerlijk bekennen dat de winter niet mijn lievelingsseizoen is. Maar de dagen worden nu eindelijk langer en we vangen ook af en toe een beetje zonlicht op.

Noemenswaardige dingen zijn er niet gebeurd. De hoogtepunten van de afgelopen weken zijn dat ik een puzzel van 3000 stukjes heb gemaakt en dat we een afhaalpizzeria in de beurt hebben herontdekt. Het leven in Zweden is niet spectaculair spannend.

Veel veranderd er niet. Behalve onze vergadertijden. Woensdagavond is naar donderdagavond verschoven en de zondagmiddag 13u is 18u geworden. Niet eenvoudig om 's avonds nog uit je huis te komen. Vooral niet in de donker en koude. We kijken al uit naar de lange zomerdagen!