Meneer Vos

Onlangs heb ik eindelijk een vos gezien! Het was op weg naar huis rond 23u. Benjamin was toen voor 2 weken in Indië en ik was naar een afscheidsfeestje geweest van vrienden die naar Nieuw-Zeeland zijn verhuisd.

Bij het inrijden van onze wijk heb je aan de linkerkant redelijk stijle rotsen, waar geen wandelpaden door lopen - ideaal territorium voor een vos dus. Hij (of zij, moeilijk te zeggen) was net de straat over gestoken om aan zijn wandelingetje tussen de huizen te beginnen. Ik stopte de auto om naar meneer Vos te kunnen kijken, hij stopte ook om naar mevrouw Van Landuyt te kijken - geen haast, keeping it cool. Na een tijdje is hij dan toch terug naar de kant van het bos gelopen en na een paar sprongetjes op de rotsen was hij weg. Hij stond er maar mager op.

Sinds kort probeer ik broodrestjes en pizzakorstjes te verzamelen om aan de vogeltjes te voeren. Want die hebben het lastig in dit koude weer en kunnen wel wat hulp gebruiken. Een paar dagen terug zat een dikke grijze langharige huiskat ook van de korstjes te eten. Na een paar meppen op de ruit en 'wegjaag-jargon' wist ik haar weg te krijgen. Benjamin was toen boven en wist niet wat er aan de hand was. Gelukkig kon ik hem ervan overtuigen dat ik ze nog allemaal op een rijtje heb.
Voorlopig toch nog. Maar ik kan niets garanderen.