We zijn in het hart van Dalarna en dat is de geboortestreek van het Dala paard dus moeten we zeker een kijkje nemen in een atelier waar het bekende Zweedse houten paardje wordt gemaakt. En the place to be daarvoor is
Nusnäs.
Het paard van Troje
Het eerste atelier dat we tegen komen is Färnäs Hemslöjd & Snickerier. Het is een 2 mans bedrijfje in een grote schuur van een koppel Griekse immigranten. Hij doet al het snij- en schaafwerk, zij het verven en lakken. Ze hadden het als immigranten best lastig om de typische Zweedse ambacht te leren. 'Maar', beweert de echtgenoot 'wij hadden al een paardencultuur toen de Zweden nog als holbewoners leefden.' Blijkbaar is de nationale trots er na 40 jaar nog altijd niet uit. Om te concurreren met het wereldbekende Zweedse familiebedrijf Sven Olsson heeft het Grieks koppel hard moeten werken en aan lagere prijzen moeten verkopen.
Wij willen ook wel eens zien waar de heisa en publiciteit van Sven om draait, dus rijden we iets verder....
 |
| Pas geverfd! |
Booming business
... naar de grotere en uitgebreidere ateliers Grannas. Best wel interessant om te zien hoe het hele proces van aftekenen, zagen, bijsnijden, vijlen, schuren, coaten, basislaag, beschilderen en harsen in zijn werk gaat. In totaal zijn er 9 stappen. Voor het verven van de grondlaag heeft elk kleur een aparte verfkamer. Het is niet moeilijk te raden welke kleur er wordt gebruikt. In de blauwe kamer is bijna elke vierkante centimeter van de vloer en de muren blauw.
En je moet je omhoog werken in het atelier, dus de eindbeschildering is voor de anciens. Het traditionele motief wordt in 7 verschillende stappen en kleuren aangebracht.
De ateliers verspreid over verschillen gebouwen en meer dan 3 grote winkels met alle mogelijke paardjes en souvenirs trekken heel wat volk. Gelukkig zijn we er voor 11 u en vermijden daardoor de grote drukte.
Weetjes:
De paardjes werden vroeger gemaakt als speelgoed voor de kinderen. Dit gebruik bestaat al minstens 400 jaar.
Sinds de 17de eeuw werd in zeer kleine aantallen begonnen met de verkoop op markten.
Naast het paardje is er ook een Dala varkentje en een Dala haan.
De traditionele vorm was verschillend van het hedendaagse model. De oortjes waren vroeger gescheiden en de achterbenen iets meer gebogen. Zo weet je dan ook meteen of het over een antiek of meer recent model gaat.
Meer details over het productie proces kan je lezen op
www.grannas.com
Dances with wolves
Het weer is niet zo fantastisch en we zijn op een dagrit van huis. Het idee om dezelfde avond in ons eigen comfortabele bed te slapen is te aanlokkelijk, dus besluiten we naar huis te gaan. Onderweg stoppen we even om een kunst- en glasatelier te bezoeken dat toevallig door een bejaard koppel uit Göteborg wordt beheerd. Hun huis en tentoonstellingsruimte ligt in het bos naast een meer. Het is niet moeilijk te begrijpen dat ze hier tot rust komen en veel inspiratie halen uit de natuur rondom hen. We vragen hoe dat nu zit met de elanden in Zweden. Waar zijn ze? Volgens hen zijn er heel wat minder in Värmland. Vroeger zagen ze wel elke week eentje of een familie door de tuin dartelen, nu is dat nog 1 keer per jaar. Dat komt vooral door de opkomst van de wolf, met de hoogste populatie in Värmland. In het wild kamperen is hier dus misschien toch niet zo'n goed idee, tenzij je Dances with wolves wil naspelen.
Enkele feiten over onze reis Noorwegen-Zweden:
- Totale afstand: 4200 km
- Aantal campings: 9
- Duizenden waarschuwingsborden voor elanden, maar niet 1 gezien
- 3 wegwerp BBQ's gebruikt
- 385 instantkoffie's (more or less)
- verschillende kilo's muesli
- 751 foto's
Van Camping Moralife Åmåsängsgården naar huis: 474 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten