Na weken van kwakkelweer en een aantal dagen regen en grijze mist was het gisteren ineens schitterend lenteweer - ietsje te warm en te veel zon om optimaal te kunnen lopen. De sfeer zat er in Göteborg goed in en een gratis tram bracht ons in de buurt van Slottskogen park, waar we zeker niet de enigen waren. Twintig minuten voor de start moesten we ons nog een weg banen naar de Volvo startgroep die wel voor de helft uit Chinezen leek te bestaan. Er was ook een Gentse delegatie van 15 lopers en een fotograaf waar we toevallig middenin stonden bij het aanschuiven. Wel leuk om opeens Vlaams te horen.
Om de 2km was er waterbevoorrading en Benjamin bleef heel de wedstrijd in de weer om mijn flesje bij te vullen en mij dan te komen aanreiken zodat ik steeds kon blijven lopen en geen tijd verloor. Mijn neus zal heel de wedstijd dicht dus naast water aangeven had ik ook regelmatig een zakdoek nodig - ik heb Benjamin zeker zijn bezigheid geven.
Rond kilometer 10 begon ik het lastig te krijgen. Ik voelde me oververhit en tussen de lopers door je weg zoeken kostte ook veel energie. Ik liep toen nog steeds goed op schema. 55 min 37 sec. Rond kilometer 12 moest ik iets trager lopen waardoor de pacers voor de 2 u langzaam op ons begonnen uit te lopen 'daar gaat mijn tijd' dacht ik. Rond kilometer 14 moesten we brug 2 over en ik voelde me zo duizelig dat ik me had voorgenomen op de brug te wandelen, maar toen ik eraan kwam was de helling nog net te doen en ben ik toch langzaam naar boven gelopen. Boven op de brug kon ik de blauwe vlaggetjes van de Volvo pacers nog zien. De helling naar beneden was zalig en duurde lang en toen heb ik me gewoon naar beneden laten gaan. In de afdeling passeerde ik kilometerpunt 15 aan 1u en 25 minuten en 24 seconden. Maar een paar seconden boven mijn droomtijd.
Göteborg is geen vlakke stad. Integendeel, nogal heuvelachtig en dat heb ik gisteren zeer goed ondervonden. De kilometers tussen 15 en 20 waren het lastigste en toen heb ik heel wat trager moeten lopen. Er stonden enorm veel supporters langs de weg. Vooral Avenyn - de hoofdstraat die loopt van de haven tot aan het Kunstmuseum was langs beide zijden volgepropt met toeschouwers. Veel heb ik er niet van kunnen genieten want ik liep ondertussen op een soort automatische piloot en hoopte alleen maar dat ik niet zou flauwvallen. Tussen km 19 en 20 heb ik zelfs eventjes moeten wandelen.
De laatste kilometer in Slottskogen was eindeloos en natuurlijk zat er ook nog een heuveltje bij. Na elke bocht dacht ik dat we er bijna waren, maar neen dus. Op de een of andere manier kon ik toch nog dat beetje energie vinden om te versnellen, ik wou er gewoon vanaf zijn. Finish op 2u 5 min en 17 seconden. Mijn PB tot nu toe. Een banaan, Kexkoekje en wat sportdrank smaakten heerlijk. De 2u zal niet voor deze maand zijn, maar ik geef de moed niet op! Ik ben blij samen met Benjamin een halve marathon gelopen te hebben en het was een leuke ervaring (op het bijna-van-mijn-stokje-gaan na dan). Gisteren was zeker niet mijn laatste halve marathon. Wanneer de volgende eraan komt, lees je later!
PS Foto's van je genomen al lopend zijn nooit flatterend, want de zwaartekracht is niet direct je beste vriend en haalt rare truken uit met je vetmassa's. Dus van alle foto's van me genomen is de bovenste de minst schokkende.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten