En als je dan ook nog op internet leest waar saffraan allemaal goed voor is. Het is een natuurlijk antidepressivum en antioxidant. Laat maar komen! Hoe meer hoe liever!
Blijkbaar vulden de Romeinen na een feestmaal hun hoofdkussen met saffraan om een kater te voorkomen. Zo erg is het niet met mij gesteld, dus we houden het voorlopig op een cakeje.
Meer Wikipedia weetjes:
Iran is de grootste producent van saffraan met meer dan 90% van de totale wereldproductie.
De plant, die niet in het wild voorkomt, werd al in de oudheid geteeld en bloeit gedurende circa acht dagen in de herfst met violette bloemen. Elke bloem heeft drie bloedrode stampers en drie gele meeldraden.
Voor de kostbare saffraan worden delen van de stampers handmatig geoogst: de stijlen en de stempels, die zowel smaak- als kleurstof zijn. De meeldraden van de saffraankrokus hebben geen culinaire waarde.
Na het oogsten worden de stijlen en stempels gedroogd. Dit drogen gebeurt in droogkasten met een warme luchtstroom of in de zon. De hoogste kwaliteit saffraan komt van de bloedrode stempels, het bovenste deel van de gedroogde stijlen.
Saffraan heeft een bittere smaak en een aangenaam aroma dat doet denken aan honing. Slechts één draad saffraan volstaat om een liter kokend water in een uur diepgeel te kleuren. Saffraan is ook fijngemalen verkrijgbaar. De arbeidsintensieve teelt maakt saffraan tot een kostbare specerij, het wordt daarom ook wel het rode goud genoemd.
Saffraan wordt onder meer toegepast in sauzen, rijst- en visgerechten, brooddeeg, desserts en melk. In Europa wordt saffraan veel gebruikt in Spanje, waar het een onmisbaar ingrediënt is in de paella. De Italianen gebruiken saffraan in de risotto en de Belgen in de rijstpap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten