We zijn er nog. Ik kom even 'piepen' uit de winterslaap. Veel spectaculairs is er niet te melden. De lente komt zeer langzaam op gang. Gele krokussen en paarse narcissen komen boven de grond en de bomen beginnen hier en daar nieuwe blaadjes en botjes te krijgen. Maar het is hier nog altijd koud. De t-shirts en shorten liggen nog achteraan in de kast. Je hebt nog steeds een muts en een sjaal en een dikke winterjas nodig als je buiten komt en ik moet zeggen dat dat nu toch wel begint door te wegen. Vooral de koude zeewind maakt dat ik mij als een schildpad in mijn jas wil wegtrekken. Als ik lang buiten ben krijg ik stijve schouders van ze heel de tijd (onbewust) op te trekken.
De dagen zijn al een tijdje aan het lengen en dat maakt veel goed. Je hebt tenminste nog energie om iets te doen na 4 u in de namiddag. Gelukkig hebben we een goed geïsoleerd huis met heel veel en hele grote ramen, dus als de zon schijnt is het binnen altijd heel warm en zonnig. Vaak hebben we dan een iets te positief idee van de temperatuur buiten, tot de koude wind ons om de oren slaat van zodra we een voet buiten de deur zetten.
We hebben nog 2 maanden te gaan in dit huis en ik ben van plan er met volle teugen van te genieten. Voorlopig hebben we nog geen zicht op een andere woning, maar je hoort het hier als daar verandering in komt.
Vi ses! (tot ziens)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten