woensdag 23 september 2015

De eland bij het gewei nemen

Een paar maanden terug schreef ik over het goed gedrag van de Zweedse kinderen. Hoe rustig ze zijn en beter gemanierd dan de Vlaamse kinderen.
Wel...
Dat neem ik volledig terug. Ik moet mijn mening helemaal bijstellen.

De Zweedse opvoeding is nogal los. Ouders zullen niet snel hun stem verheffen. Het is ook bij wet verboden om je kind te slaan. Dus ook geen corrigerende tik op de billen.

We wonen vlak bij een school en bij goed weer, als de kindjes allemaal buiten spelen, lijkt het hier wel een set van een zombie of actie-horror film. Krijsen en roepen. En andere geluiden die alle dieren en vogels in een straal van kilometers wegjagen.

Eergisteren dartelden er een aantal kleine ukken door onze achtertuin. We hebben een klein tuinhuisje en dat deden ze open om eens in te kijken. Toen B hen deed opschrikken door een klop op de ruit, liepen ze weg en lieten het deurtje open staan. Na een tijdje luid in het bos achter onze tuin te hebben gespeeld kwamen ze terug gedropen. Allemansratten is 1 ding. Als er iets heilig is dan is het toch wel je eigen achtertuin en zeker hier in Zweden. Zelfs in België zul je het nooit meemaken dat er vreemde kinderen in je tuin komen spelen of je terrein gebruiken om een hoek af te snijden.

We hebben hier geen gordijnen. Dus onze badkamer heeft open zicht op de achtertuin. Je zal maar in je adamskostuum staan na het nemen van een douche en 5 kleine kinderen in je tuin zien rondlopen.

Van de kinderen in kwestie wonen er enkele in het eerste huis links van ons. Tussen ons en hun huis is er een openbare parking en die palmen ze regelmatig in voor het spelen van hockey - denk sticks en pucks en balletjes en veel agressie (je auto zal er maar geparkeerd staan).

Ik vond dat ik direct de koe bij de horens moest nemen (of misschien is dat in het Zweeds 'de eland bij het gewei') en ben gaan aanbellen bij de vader om mijn beklag/verhaal te doen. Naast de inbreuk op onze privacy komt ook nog het gevaar van het terrein. Onze tuin bestaat uit rotsen en mos (zeer glad bij regen). Aan het terras gaat het een paar meter naar beneden. Ik zou niet graag een blond bloedend kind aantreffen aan mijn achterdeur (ook niet aan de voordeur).

Met mijn nieuwe reputatie als kwaaie buitenlandse tante sluit ik hier af.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten