Busje komt zo

In Goteburg de bus of tram nemen is een plezier. De mensen hebben nog respect voor het openbaar vervoer, dus geen graffiti of kauwgum op de zetels of gordijntjes - ja, er hangen gordijntjes in de bussen! Het is alsof je reist in een luxe toeringbus. Geen voeten op de zetels. Er zijn aparte stoelen voor de ouderen en die worden vrij gehouden.

Aan de haltes zijn elektronische infopanelen die de aankomsttijden van de bus/tram aangeven en je kan er op rekenen dat ze op tijd zijn. Het netwerk is heel uitgebreid, dus vooral in het centrum heb je verschillende mogelijkheden om van punt A naar B te komen. Ik heb een app die me daarbij helpt en de info die ik krijg klopt altijd.

Buschauffeurs zijn ook hoffelijker dan hun Vlaamse collega's. Wanneer ze rennende mensen zien die nog proberen de bus te halen zullen ze altijd wachten, zelfs als de deuren al dicht waren.

In België nemen vooral scholieren en gepensioneerden de bus, want iedereen tussenin deze leeftijdscategorieën heeft een auto om zich te verplaatsen. Hier neemt iedereen de bus. Jong en oud. Op Hisingen zijn grote parkings voor pendelaars en die staan elke dag bomvol. Het is een gewoonte om met de bus naar de stad te gaan. Auto's in het centrum worden ontmoedigd door de vaak ingewikkelde weginfrastructuur en vooral door de belachelijk hoge parkeerkost (overdag 5 euro voor een uur).

Goteburg telt verschillende expres bussen die allemaal de naam van een 'kleur' hebben. Geel, roze, groen. blauw. Ik moet de zwart-expres nemen naar de stad. Het principe is dat de bus op zijn verste locatie verschillende haltes aandoet. Maar vanaf een bepaald punt stopt hij niet meer en rijdt rechtstreeks naar het centrum. Ik moet 5 minuten stappen naar mijn halte. De zwart expres komt om de 15 minuten. De rit naar het centraal station is een half uur en van daaruit kan ik 2 trams nemen naar de zaal. Van mijn voordeur tot de deur van de zaal ben ik ongeveer een uur onderweg.

Maar dat valt wel mee omdat het openbaar vervoer zo comfortabel en stipt is. En over het algemeen ook stil. Behalve als de Zweedse vrouwen beginnen te bellen. Het is me opgevallen dat velen hun tijd nuttig proberen in te vullen door telefoontjes te doen. En bijna iedereen met een gsm aan zijn oor praat LUIDER dan normaal. Het interesseert mij echt niet wat tante Julia afgelopen weekend heeft gedaan of wat dochterlief en de kleinkinderen bezig houdt. Maar ik moet het bekijken als een extra kans om Zweeds te leren.