zaterdag 23 september 2017

Torslanda trail

Trailruns zijn de leukste en mooiste om te lopen, maar het zijn ook de zwaarste joggings. Net omdat ze niet over asfalt gaan, maar over onverharde (bos) paden. En hier in Zweden doen ze er nog een schepje bovenop. Of een bergje bovenop. Een rotsachtig bergje vol met heide waar je achter blijft hangen en hier en daar een gat tussen de rotsen waar je met je voet in wegzakt of je enkel in kan breken.

Op zaterdag 23 september deden we beiden mee aan de Torslanda trail. Dit op aanraden van onze buur die er zeer enthousiast over was en ons verschillende keren vroeg of we al ingeschreven waren - en uiteindelijk zelf niet is komen opdagen. Benjamin de 21,5 km, ik (gelukkig maar) de 12 km.

Tina in de Zweedse bossen
Het weer zat mee, een 15 graden en bewolkt maar geen regen. En de sfeer zat er ook goed in. Genoeg deelnemers om het gezellig te maken maar gelukkig niet te veel om het pad te druk te maken. En het was me wel het parcours! Zeer mooi, maar voor mij onmogelijk om te lopen op de rotsen omdat het te technisch was. Je moest constant opletten waar je je voeten neerzette en soms zelfs op je zitvlak van de rotsen dalen. Ik had geen zin om op mijn gezicht te vallen en mijn tanden te breken dus heb ik stevig gewandeld op de moeilijke stukken. Daardoor heb ik 1 uur en 41 minuten over 12 km gedaan, waarschijnlijk een PR (persoonlijk record); traagste tijd ooit. Maar ik ben er wel heelhuids uitgekomen en voelde mij zelfs zeer goed achteraf. In tegenstelling tot anderen die ik heb zien terug wandelen met gekwetste pols en arm.

Benjamin heeft zich ook goed geamuseerd, maar het was wel heel zwaar (2u30 is zijn tijd op de 21 km). Het was leuk eens mee te maken en we zijn er zonder kleerscheuren of blessures vanaf gekomen.


Technisch parcours

Benjamin nummer 19

Benjamin in de Zweedse bossen
Bij aankomst, beetje bemodderd, maar met de glimlach

Geen opmerkingen:

Een reactie posten