maandag 31 december 2018

Hier moeten we terugkomen!

De afgelopen jaren hebben we al heel wat van de wereld gezien en dan verruim je niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk je horizon. Dat bleek maar weer eens toen we op een avond heerlijk aan het tafelen waren op het strand van Bang Sak tijdens onze afgelopen vakantie in Thailand.

Naast ons zat een ouder Duits koppel. Ik schatte hen achteraan in de zestig. Alhoewel het niet mijn bedoeling was hen af te luisteren kon ik wel het volgende gesprek volgen:
Na hun maaltijd bracht de ober hen een schaaltje fruit:
De vrouw van het koppel: 'We did not order this.' (we hebben dit niet besteld)
De ober: 'This is from us to you' (m.a.w. het is van het huis)
Waarop de vrouw daarna tegen haar man in het Duits zei: 'hier moeten we terugkomen!'

Ik moest toen heel hard mijn best toen om niet te hard te lachen. Uit haar opmerking mocht ik afleiden dat het hun allereerste avond ooit was in Thailand. Je krijgt namelijk in elk restaurant, na elke maaltijd een bordje fruit. Meestal ananas en watermeloen maar soms ook passievruchten en lychees. Ik denk dat ik in de 2 weken Thailand mijn eigen gewicht in ananas heb opgegeten: bij het ontbijt, na de lunch en na het avondeten. Op den duur komt het je oren uit. Gelukkig is ananas zeer goed voor de vetverbranding.

Voorrecht

De ervaring met het Duitse koppel deed me maar weer eens beseffen dat het een groot voorrecht is veel van de wereld te kunnen zien op onze leeftijd, tijdens ons 'actieve' leven en dat we niet moeten wachten tot we met pensioen zijn om van het leven te kunnen genieten. 

En het is ook plezant veel talen te kunnen. Dan kan je stiekem veel verstaan van wat er rond je wordt gezegd. Alhoewel dat soms ook een nadeel is. Er waren heel wat Fransen in het hotel en spijtig genoeg clusteren die allemaal samen omdat ze anders niemand hebben om mee te praten (ze kunnen geen andere taal dan Frans). Als je ligbed op het strand dan tussen Duitsers en Fransen is krijg je een 'overload' aan onnozele prietpraat. En de stank van Franse sigaretten moet je ook maar over je laten komen. Want dat is na petanque spelen blijkbaar nog altijd hun geliefkoosde vorm van ontspanning.

Making romance

Veel leuker was het met de plaatselijke mensen te keuvelen. In een bar op het strand vertelde een Thai ons dat hij houdt van het simpele leven. Hij was al 8 jaar vegetariër en als hij miljonair zou worden was zijn plan het stukje grond dat hij huurde te kopen en er helemaal niets aan te veranderen. Behalve dan een groente-tuintje aanleggen achter de bar. Om te ontspannen vist hij af en toe op het strand. Zijn vriend was net bezig met het vissen op pijlstaartroggen. Wanneer het donker is komen die naar het ondiepe van het strand om 'making romance' te doen onder het zand. Zo leer je nog eens wat. Dus geen avondwandelingen op blote voeten meer in het water.

Tsunami 2004

Als je de tijd neemt om met de mensen te praten kom je heel veel persoonlijke dingen te weten. Vaak ook heel droevig. Voor het hotel waren een paar winkeltjes en in 1 van die winkeltjes ontmoette ik een Nepalees die al 25 jaar in Thailand woont. In 2004 heeft hij de tsunami meegemaakt. Zijn vrouw en 3 jarige dochter waren toen gelukkig op familiebezoek in Nepal. Hijzelf heeft ook veel geluk gehad en was net in het hoger gelegen Phuket toen de golf over het strand kwam.  Hij had vroeg de bus genomen om extra stof te kopen want hij had net een bestelling gekregen om kleren te maken voor een Zweedse familie . Die mensen hebben zijn leven gered maar zijn zelf verdronken. In totaal 14 leden - waaronder ook 3 kleine kinderen - van een familie die elk jaar rond die tijd met vakantie ging in hetzelfde hotel.  Tot een week later hebben ze hun lichamen nog gevonden in de jungle. Herkenning deden ze op basis van kleren en juwelen die ze droegen. 
In het Ban Nam Kham tsunami centrum ten noorden van Khao Lak liggen nog steeds lijken begraven die nooit zijn geïdentificeerd of opgeëist. Dat doet je er dan weer eens goed over nadenken hoe dankbaar je mag zijn voor elke dag van leven.

Rubberplantages

Op een ochtend hebben we met een gids van het hotel een fietstocht gemaakt naar watervallen in de buurt. Onderweg kwamen we veel rubberplantages tegen. Rubber is dan ook een belangrijk exportproduct. Toch mag je al het werk die erbij komt kijken niet onderschatten.

Onze gids Sao vertelde ons dat zijn moeder ook een aantal bomen heeft en 's nacht opstaat  om inkervingen te maken in de boom. Die 'bloedt' dan en geeft zijn vocht af dat wordt opgevangen in een bakje.  De opbrengst van een liter rubber is 16 Thai bath, dat is nog geen halve euro. Daar kunnen we eens over nadenken als we op onze Nike of Adidas sportsloefkes rondlopen.

Aan de watervallen met onze rubberen sportsloefkes aan

Geen opmerkingen:

Een reactie posten