Ready for take off?

En we zijn weer terug!

Na twee weekjes Thailand zijn onze zonnebatterijtjes genoeg opgeladen om de rest van de Zweedse winter aan te kunnen. Alhoewel we echt niet mogen klagen over deze winter. Vandaag was het 5 graden en bijna geen wind. We hebben langs de zee een wandeling gemaakt en ik moest zelfs mijn muts en handschoenen uitdoen omdat ik het te warm had. En omdat het een heldere dag was hadden we zonlicht tot bijna half 4.

Slechte start

Het was alweer de 6e keer dat we naar Thailand gingen. Deze keer naar Khao Lak (daar waren we 2 jaar geleden ook al). Onze reis is zeer slecht begonnen. We waren nog maar pas opgestegen en kregen een Zweedse mededeling over de speaker, waar we niet veel van verstonden - typisch op een vliegtuig. Om eerlijk te zijn besteed ik meestal niet veel aandacht aan de mededelingen tijdens een vlucht, vaak gaat dat over de veiligheidsprocedures (waar je in geval van een echte crash niets aan hebt) of over het taksvrije shoppen dat je aan boord kan doen.

Retour

Toen ik op mijn tv-scherm zag dat ons vliegtuig ineens van richting was veranderd en weer naar Gothenburg aan het vliegen was, begon ik toch wel ongerust te worden. Toen een steward passeerde sloegen we hem aan de haak en vroegen om een uitleg. Blijkbaar was er een waterklep stuk waardoor er geen water in de wc's was en moesten we terugvliegen om die te laten maken. Raar, want de wc's op een vliegtuig worden met luchtdruk leeggezogen en niet door water door te trekken. Water is er alleen om je handen te wassen. 'Misschien is er meer aan de hand', opperde Benjamin, 'en zeggen ze dat om ons kalm te houden'. Oh great, we're all going to crash and die....

Onze vlucht zou sowieso 11u duren. En als er iets is waar ik een hekel aan heb zijn het lange vluchten  in een oncomfortabele, rechtopstaande stoel met veel te weinig beenruimte in een kleine, stinkende, lawaaierige cabine. Ik kan ook geen minuut slapen op een vliegtuig - eigenlijk nergens anders dan in een bed. Zelfs een lichte slaappil heeft geen effect op mij. Dus toen ik het vliegtuig zag terugkeren zonk de moed me in de schoenen. Na het landen mochten we gelukkig op het vliegtuig blijven en moesten we wachten op een technieker en toen die zijn werk had gedaan konden we met 3 uur vertraging aan de 2e poging beginnen.

Klep houden

Gelukkig werkten toen alle kleppen. Als compensatie en misschien ook wel om ervoor te zorgen dat wij onze 'klep' zouden toe houden, mochten we gratis van het entertainment systeem gebruik maken (films en muziek) en was ons drankje bij het eten gratis. Dat eten kregen we trouwens om half 2 's nachts. Ik had dringend nood aan wat calorieën want had die dag een duurloop van 15 km gedaan (om moe te zijn en misschien te kunnen slapen op het vliegtuig) en  veel te weinig gegeten (vanwege stress). Maar een vliegtuigmaaltijd is niet echt gourmet, dus na een uur of twee had ik weer een scheurende honger. Mentaal heb ik toen mezelf een schop onder de kont gegeven en de zeer belangrijke nota gemaakt om in het vervolg bij een lange vlucht snacks mee te nemen.

Belangrijkste maaltijd van de dag

Op de een of andere manier ben ik de komende 8 uren doorgekomen tot het tijd was voor het ontbijt. Daar keek ik zoooooo naar uit. Ik had zo'n honger dat ik m'n mini kussen wel had kunnen opeten. In de ontbijtbox zat 100 ml appelsiensap, 5 blokjes fruit, 4 vierkante centimeter kaas en hesp en een blaadje sla. In totaal 189 kcal? Om maar wat te zeggen. De broodjes kwamen een paar keer voorbij aan een torpedosnelheid. Je moet goed uitgeslapen zijn om iets te krijgen van de voorbijstuivende stewardessen. Ik had een glutenvrij ontbijt besteld - geen broodjes voor mij - dus vroeg of ik nog een glutenvrije cracker of iets dergelijks kon krijgen. Ah ja, ze dacht dat er nog wel crackers waren. Een kwartier later kwam ze langs met 1 glutenvrije cracker, 50 kcal? Oh boy, mijn dekentje wou ik toen ook in mijn mond proppen.