Vorige week ben ik 3 keer naar de tandarts geweest. Elke keer kreeg ik een verdoving en vooral op dinsdag en vrijdag was het even op de tanden bijten. Figuurlijk dan, want indien letterlijk kon hij niet veel uitrichten. Ik heb alle mogelijke boren zien passeren. Wel, niet echt 'gezien' want ik hou liever mijn ogen dicht als ik mijn mond moet opendoen bij de tandarts. (Alhoewel er wel een TV scherm op het plafond boven mijn hoofd hing, dus ik had wel wat afleiding ter beschikking).
Je ligt daar dan als een nijlpaard met opengesperde muil en kan niets anders dan de situatie gewoon ondergaan. Gedurende een uur lang horen boren, schrapen en tikken, terwijl het boorwater (en waarschijnlijk ook wat speeksel) van je mond, over je kaak in je oor loopt en dat is niet meteen een leuke ervaring. Op dinsdag boorde hij dan ook nog eens een schacht in mijn langste tandwortel en dat was een sensatie die je liever niet te veel meemaakt. Ik had even schrik dat hij mijn hersenen zou perforeren.
En het nemen van afdrukken ging ook niet van een leien dakje. Tot 3 keer toe geprobeerd, want blijkbaar heb ik geen regelmatige beet. Hopelijk past de kroon die nu in de maak is in het labo mij goed en moet er niet bijgeschaafd worden aan de tand eronder.
Morgen (hopelijk) voor de laatste keer, hip hip hoera.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten