Low battery

Wel, wel, we zijn er niet aan ontsnapt. En ik vond dat ik zo goed bezig was. Geen slecht humeur, geen dipjes, geen vermoeidheid of concentratiestoornissen. 'Yes!' dacht ik, 'daar zijn we mooi aan ontkomen. Ik ben echt in de wieg gelegd voor vegan food! Easy peasy.'

Niet dus. Het dieptepunt van mijn dieet - dat normaal op dag 3 ligt - was bij mij dus gisteren. Van zodra ik mijn ogen open deed was het duidelijk dat het geen gemakkelijke dag zou worden. Verschrikkelijke keelpijn en mijn energiepijl was zo laag dat je er zelfs geen limbo dans onder kon maken. En na de zoveelste banaan en perzik begon ik te fantaseren over frieten met stoverijsaus en een sappige vleesbrochette.*

Wokje troost

Maar, daar ben ik niet te lang stil bij blijven staan en ik heb 's avonds een grote wok gevuld met verse groenten, olijven en kappers en dat was dan mijn bakje troost (want koffie drink ik ook niet).

Met de hulp van Dafalgan codeïne kon ik een paar uurtjes slapen. Vanmorgen was de energie nog steeds ver te zoeken. Maar na een sessie in onze IR sauna voelde ik me alweer een heel stuk beter. Echte veganisten eten zelfs geen honing, maar dat vind ik toch wat overdreven. En de paar lepeltjes hebben goed geholpen tegen de keelpijn.

Down.... of niet?

Een beetje ontmoedigend is het gewichtsverlies. 1,5 kg op 1 week:
62,5 - 61,8 - 61,7 - 60,9 - 60,8 - 60,9 - 61 - 61
De week was sterk begonnen maar nu blijf ik op een drempeltje steken. Mijn lichaam denkt waarschijnlijk dat ik in een concentratiekamp ben terecht gekomen en hamstert elk grammetje vet. Mijn hoofddoel was eigenlijk niet afvallen, maar gezonder eten en me daardoor energieker voelen. Nog 2 dagen op groeten en fruit en dan ga ik rijst en glutenvrije pasta aan het dieet toevoegen. Mmmmm, daar kijk ik ZO naar uit. Bijna even veel als een bakje frieten met mayonaise...

* (We zijn volgende week in België, dus wie weet....)