Nordens ark

Niet veel volk in het park

Hoog tijd om ook eens iets te schrijven over de afgelopen zomer in Zweden en de uitstappen die we hebben gemaakt. Vandaag neem ik jullie mee naar Nordens ark. Dat is een dierenpark op 1,5 u rijden ten noorden van hier.

Het park is redelijk groot en mooi gelegen in natuurlijke bossen. Een pad van 3 km gaat door het hele park en het terrein is best wel heuvelachtig dus af en toe moet je wel een tandje bijsteken.

De blikvangers zijn Amur tijgers, sneeuw- en jachtluipaarden, wolverines, lynxen, wolven en rendieren. Om ze te spotten heb je veel geduld en best ook een verrekijker nodig. De habitat van de dieren is vaak tussen de bomen en rotsen en natuurlijk stoppen ze zich graag weg (hoe zou je zelf zijn). Hun camouflage vacht maakt het ook net iets moeilijker ze te spotten, maar als je ze dan toch ineens opmerkt is dat een heel leuke ervaring.

Er is ook een 'Wetland', waar er o.a. reigers, ooievaars en kraanvogels te zien zijn. En een gebouw met amfibieën, waar ik met een boogje ben rond gelopen want ik heb het zo niet voor kikkers en padden. They give me the creeps!

In het park staan ook hier en daar kleine experimenten. Je kan bvb aan een touw trekken en je kracht vergelijken met die van een tijger. Om te weten hoe goed een uil hoort kan je in een schotelscherm fluisteren naar je vriend die 20 meter verder staat en je perfect kan horen.

Catwalk

Rond het grote gedeelte van de tijgers loopt een houten wandelpad dat tot 12 meter hoog gaat en als een platform dient dat goed van pas komt tijdens de 'voedershow' van 12u30. Medewerkers van de zoo hangen stukken van een schapenkarkas op aan stevige koorden. Ze verspreiden die over 2 terreinen, eentje voor de 3 leeuwinnen en een apart gedeelte voor de mannetjestijger. Die mag maar af en toe bij de vrouwtjes komen en dan vooral als ze vruchtbaar zijn. Wij stonden net op het punt van de brug waar we beide plaatsen konden zien. Als alle stukken vlees in positie hangen en de medewerkers weg zijn (uiteraard) worden de hekken open gedaan. Die konden we niet zien omdat ze achter de heuvel liggen. Dus was het wel prachtig om de leeuwinnen opeens op de top van de heuvel te zien verschijnen. Uitgehongerd waren ze niet want het ging er rustig aan toe en er werd ook niet gevochten voor eenzelfde stuk vlees. Ieder ging rustig naar zijn eigen spot. Er was zelfs 1 leeuwin die een stuk karkas dat aan een touw van de helling hing, langs boven naar haar toe trok. Slim genoeg de katjes.

           

 

En de katten waren niet de enigen die voeding nodig hadden. Voor onze picknick gingen we even naar buiten om langs het water te zitten. Het was helemaal niet nodig om een stempel te nemen, je kon gewoon naar binnen en buiten. Op goeder trouw. Dat zie ik in Planckendael nog niet gebeuren. In Nordens ark was het ook geen overrompeling van mensen. Geen geduw en getrek nodig. Zoals ik het graag heb dus.

Middagpicknick buiten het park met onze vrienden