Shoppen in Thailand kan zeer uitputtend zijn, vooral omdat onderhandelen een vast onderdeel van het koopproces is. Je weet nooit met 100% zekerheid of je erop wordt gelegd of niet. Maar de juiste prijs is naar het schijnt (volgens B) de prijs die jij vindt dat het waard is.
Ondertussen hebben we al een aantal schrijnende verhalen gehoord van lokale verkopers en de drive om hard te onderhandelen en af te bieden is al verminderd. Per slot van rekening is het hun inkomen en ook vaak dat van heel de familie. Een paar dagen terug kocht ik een bikini bij een verkoopster uit Myanmar. Haar zoontje van 10 wordt opgevoed door haar moeder. Ze verdient hier geld met haar winkeltje en 1 keer per jaar kan ze een maand (april - laagseizoen) terug naar huis. Haar dag begint om 10u en eindigt 12u later. Dan is ze zo moe dat ze naar haar kamertje gaat om te eten en slapen. Blijkbaar is het aantal toeristen verminderd. Ironisch genoeg komt dat doordat het toerisme in Myanmar op gang begint te komen.
Gisteren ben ik nog eens bij haar langs gegaan omdat B in de buurt onze gehuurde motorbike moest bijtanken. Ze was blij want ze had net geld overgeschreven naar huis en haar zoontje kon daardoor een nieuwe fiets krijgen. 'When my son is happy, I am happy'. Misschien zou hij liever zijn mama bij zich hebben in de plaats van een nieuwe fiets. Of is het haar manier om zich te troosten.
In het massagesalon tegenover ons hotel hoorden we het verhaal van een Thaise. Vroeger had ze een winkel met 'namaakmerken' (wat geldt voor alle winkels die beweren merken te verkopen). Daardoor moet ze aan de politie een 'vergoeding' betalen. Het bedrag is vanaf dit jaar van 5000 Thai bath opgeslagen naar het dubbel van 10.000 TB. Vroeger verdiende ze tot 6.000 tot 7.500 TB/dag, maar haar inkomsten zijn serieus achteruit gegaan. Kosten omhoog + inkomsten achteruit = sluiten van de winkel en werken in massagesalon. Waar wij als rijke toeristen dan ook nog eens afpingelen op de prijs.
Ter info: 100 TB is ongeveer €2,5.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten