Dag 7: Lofoten, Lapland en de Oostkust in 1 dag

Het is zondag, maar dat wil niet zeggen dat we uitslapen of het kalm aan doen. Om half 8 zijn we uit de veren (de veren van de slaapzak). Het zonnetje schijnt en de tent is snel afgebroken - we zijn al echte profs ondertussen.

Camping Ørsvågvær

Onderweg naar Zweden, de laatste kilometers in Noorwegen

Back to Sweden

We rijden nog een paar uren door de mooie regio van Lofoten en Vesterålen. Omdat we op de E10 blijven, rijden we daardoor automatisch richting Zweden. Aan de Noorse kant heeft de grens niet veel te bieden, we zijn ook alweer een hele tijd geen supermarkt meer tegengekomen, dus een voorraad Noorse producten inkopen is niet aan de orde. Aan de Zweedse kant is er dan wel een supermarkt, maar de volgende honderden kilometers hebben we niet veel afwisseling in het landschap. de asfaltweg en veel bomen, bomen en nog eens bomen.

Alhoewel die asfaltweg gedurende tientallen kilometers in stroken is opgebroken en we dan aan 30km/u moeten rijden om geen steeninslag te hebben. We zijn in Lapland en de 'opgelapte' weg is een avontuur om over te rijden.
Abisko is het eerste dorpje dat we tegenkomen, maar op een Coop en 3 huizen na valt er niets te zien. Omdat het weer zo slecht is besluiten we dan maar door te rijden naar Kiruna. Spijtig, want we hadden in de buurt van Abisko graag de hoogste berg van Zweden - de Kebnekaise (2111m) beklommen.

Peperkoeken huisjes

Mijn verwachtingen over Lapland waren redelijk hoog. Rendieren, peperkoeken huisjes, Sami, traditionele klederdracht en vooral mooie natuur met besneeuwde bergen. Maar niets van dat alles. De weg is saai, eentonig en het weer is al een paar uren volledig omgeslagen. Het zonnetje is achtergebleven op Lofoten en de temperatuur is gezakt naar 14 graden - we zijn hier ten slotte toch in Lapland hé. De lucht is grijs en mistig en dat is niet flatterend voor het landschap. We zien niets van de omliggende bergen. Kiruna is gelegen in een industriële omgeving. De overschotjes van onze maaltijd van de vorige dag eten we op de meest triestige parking langs de grote weg. Zelfs geen bankje, dus klungel ik gehurkt op de grond. 'Waar zijn we mee bezig'.

Stay or leave

Een probleem dat gedurende deze hele reis blijft terugkomen is stay or leave. Als we een dorpje of stadje bezichtigen of een wandeling willen maken moeten we van de hoofdbaan af en vele kilometers omrijden. Daardoor verliezen we verschillende uren rij-tijd. Onderweg moeten we keuzes maken. We kunnen onmogelijk alles bezoeken en bezichtigen want dan zouden we 3 maanden onderweg zijn. En natuurlijk hangt ook veel van het weer af.

Naar de Oostkust

We willen wel meer zien van Lapland maar de weersvoorspellingen zien er niet goed uit dus nu naar Jokkmokk rijden is geen goed idee. Dus kijken we waar het wel goed weer is, en dat blijkt de Oostkust te zijn. Het regent ondertussen behoorlijk hard, dus doen de ruitenwissers overuren. En dan wordt het kilometers afmalen naar Luleå. Gelukkig klaart de zon meer Oostelijk op en tegen de tijd dat we aan de kust zijn schijnt het zonnetje en is het tegen de 22 graden. Het was dus een goed idee Lapland achter ons te laten.

First Camp

Veel campings zijn er niet in de buurt van Luleå, dus zijn we al heel blij dat First camp een prachtige locatie heeft. Bij inchecken horen we dat de camping deel uitmaakt van een exclusievere campinggroep dus moeten we een toegangspas aankopen (wie zegt dat kamperen goedkoop is?). We hebben wel alles wat je maar kan wensen qua landschap: een meer, hoge witte duinen, een strand en bossen. We zoeken een rustig plaatsje uit. Er staan niet veel tentjes en de sanitaire voorzieningen zijn dik in orde.

Weeral nachtelijke laatkomers

Na het opzetten van ons tentje in het zonnetje zien we (ik) het niet zitten om nu nog te winkelen en koken dus  rijden we naar Luleå waar we lekker en goedkoop kunnen eten. Terug op de camping slenteren we met ons toiletzakje naar de douches en maken ons klaar om in de tent te kruipen. Er zijn veel muggen en ander stekend ongedierte dus gebruiken we onze anti-muggenlamp die met een gascapsule brandende wordt gehouden. En ze werkt, want we worden niet 1 keer geprikt.

En dan komt er ineens een klein autootje aangetuft waar 2 jonge mensen uit te voorschijn komen die een plaatsje beginnen zoeken om hun tent op te zetten. Ik begin innerlijk afwerende mantra's op te zeggen, maar ze hebben het averechtse affect, want waar besluit het olijke duo zijn tent op te zetten? Op een weidse vlakte met tal van mooie spots kiezen ze het plaatsje VLAK naast onze tent. En met vlak naast, bedoel ik veel-te-dicht-vlak-naast. We kunnen perfect de luide, giechelende conversaties volgen die ze in hun tent hebben. Vooral het meisje is nog lang niet moe en tatert alsof ze net een stiltegelofte van een maand achter de rug heeft. Om half 12 beginnen ze nog met koken en het is een gekletter van potjes en pannetjes. Benjamin en ik beginnen dicht bij een inzinking te geraken, en dan ineens... Alsof de hemel onze gebeden heeft verhoord, komt er een onweer naar beneden! Het koken is snel gedaan en daar kunnen we eens goed mee lachen. Het gedruppel op ons tentzeil blokkeert alle verdere geluiden en we kunnen eindelijk naar dromenland.

Van Camping Ørsvågvær Lofoten naar camping First camp Luleå: 726 km.