Dag 3: Zelfmoord strookjes

Zelfmoord strookjes

Snel gaat het niet over de Noorse wegen. We hebben de snelheidsbeperkingen lichtjes onderschat. De gemiddelde snelheid is 80 km/u en vaak zakt dat naar 60, 50 of zelfs 30 km/u. En aangezien iedereen zich aan die snelheden houdt gaan wij niet de held uithangen. Dus is het een hele prestatie als je op een uur 70 km aflegt. Zo wordt de afstand van meer dan 1600 km naar Lofoten een uitputtingsslag. We volgen de E6 en tot aan de grens van Nord Norge komen we niet 1 aantrekkelijke stopplaats tegen. Hier en daar liggen er heel korte (50 meter) asfalt of grindstrookjes naast de weg. Er staat een blauw bord met een P naast. Anders zouden we niet geloven dat dit een halteplaats is. Ik zie mij al zitten met mijn bekertje koffie terwijl de campers en vrachtwagens op 5cm van je zijspiegel voorbij komen. Gezellig is anders.

De uitzichten zijn fenomenaal. We rijden door prachtige bossen en bergachtige streken. We leren nieuwe kleuren groen kennen en de rit is zeker niet saai. De lucht is blauw, rivieren sprankelen zilver in het zonlicht. Maar, je kan nergens halt houden. Geen zijwegen, geen picknick stopplaatsen. Ik begin lichtjes gefrustreerd te raken want ik heb geen zin 3000 km door Noorwegen te rijden zonder 1 enkele foto van het landschap. En dan beginnen we het toch te doen; gebruik maken van de zelfmoordstrookjes. We zorgen er wel voor dat er niemand achter ons rijdt wanneer we opzij gaan. Ook weer op de baan komen is soms een risico, vooral achter een bocht. Gelukkig zijn we niet zwaar geladen en is onze auto flexibel.

Nord Norge

Na kilometers en kilometers aan prachtig bosgebied komen we in het Noorden van Noorwegen. En dat is een speciaal gevoel. Een 'triomfboog' hangt boven de weg. We hebben het gevoel een mijlpaal te bereiken. En dat blijkt nog te kloppen ook, want er staat er een die de grens tussen 2 landsdelen aangeeft.  En er is zowaar een parking met shop en sanitaire voorzieningen (met stromend water en elektriciteit, deze keer). Gelukkig, want we willen wel eens de benen strekken en de blaas ledigen. In het winkeltje kopen we dikke Noorse sokken, ze komen misschien nog van pas. 

Ook in dit deel van het land geen stopplaatsen met picknicktafels en wc's. We beginnen ook te begrijpen dat het principe van 'Allemansrätten' hier moeilijk toe te passen is. Je mag in Zweden en Noorwegen overal kamperen, zolang het geen privaat terrein is. Allemaal goed en wel, maar ondanks de pracht van de natuur rondom ons zien we geen enkele mogelijkheid om ergens een tent op te zetten. We hebben nog geen boodschappen gedaan voor ons avondeten, en dat is een slechte zet want we rijden voorbij 2 mooie, rustige campings, gelegen in de meander van de rivier. 'Er komen er nog wel', redeneren we...

               

Mosjøen

En ja hoor, er komt er nog een. En omdat het al half 8 is en we nog het complete ritueel van tent opzetten en potje koken moeten herhalen is het stilletjes aan de tijd om een kampeerplaatsje te vinden. Bij het inchecken vragen we aan de receptionist of de kampeerplaatsen voor tenten ietsje verder van de weg liggen. 'Ja, hoor! En niet ver van de winkel'. Klinkt goed, dus betalen we het staangeld.  Oh boy, daar sta je dan, diep in Noorwegen, omringt door bossen en bergen en kilometers ongerepte natuur. En waar zet je dan als kampeer dummie je tent op? Op de hoek van een camping waar 2 grote wegen samenkomen. Ja, de winkel is inderdaad op wandelafstand, maar al het vrachtverkeer dat door Noord Noorwegen rijdt ook. En dat blijft bijna heel de nacht in beweging.

Alles valt een beetje tegen die avond. De worstjes die we bakken smaken langs geen kanten en het brood is smaakloos en papperig. Het irriteer me zo erg dat ik heel de mikmak in de vuilbak kieper en we in de plaats (weeral) muesli met fruit eten. Maar het smaakt wel 1000 x beter. 

We zijn een stuk noordelijker en ook de nachten zijn veel klaarder. Onze ooglapjes komen goed van pas. Spijtig genoeg heb ik geen oordopjes meegebracht.

Camping 3: Mosjøen
Afgelegde afstand: 400 km